Geslaagde parodie
Rollende prenten is het tiende deel van de Schijfwereld-reeks van Terry Pratchett. Het boek staat min of meer los van de rest van de serie en is dus goed zelfstandig te lezen. Het speelt zich wel af in een bekende omgeving, de lelijkste, goorste en meest onwelriekende stad ter schijfwereld, Ankh-Meurbork.
De alchemisten hebben een ontdekking gedaan: de betovering van rolprenten en het witte doek. De ontdekking heeft grote gevolgen, er ontstaat een geheel nieuwe industrie die, op gang wordt geholpen door enkele vooruitziende geesten die er wel brood in zien, zoals de filmmaker die met eenvoudige filmpjes de wereld denkt te veroveren, de man die allerlei ideeën uitbroedt om de films onder de aandacht te brengen en de bedenker van het eet -en drinkcultuurtje dat er al snel onlosmakelijk mee is verbonden.
Het is overduidelijk een kluchtige parodie op het ontstaan van Hollywood en je kunt het met een gerust hart aan Pratchett overlaten om er een karikaturale show van te maken. De regisseur is zo’n voorspelbaar type dat zich groter dan de wereld waant omdat hij in staat is carrières te maken en breken. Ook de man die de marketing omtrent de films bedenkt en uitwerkt wordt monsterlijk uitvergroot. De gelukzoekende acteurs en actrices die in het gewone leven zijn mislukt krijgen een vergelijkbare behandeling.
Pratchett is in dit boek bij vlagen weer heel sterk, de grappen en grollen zijn niet van de lucht en de wijze waarop hij karikaturen maakt van de, inmiddels stereotypische, personages die Hollywood bevolken bevestigt weer eens zijn klasse en onvergelijkbare gevoel voor humor.
Toch is Rollende prenten niet helemaal geslaagd. Pratchett slaagt er niet helemaal in om het verhaal in de hand te houden, in sommige passages draaft hij te ver door, andere passages zijn te ver uitgesponnen en zijn soms zelfs een tikje vervelend.
Het is wel een goede revanche voor het slappe tussendoortje dat hij hiervoor heeft geschreven, Faust, Erik, maar het hoge niveau van de delen daarvoor haalt hij ook nu weer niet helemaal.
Rollende prenten
Schijfwereld
Fantasy
Boekerij
1994
Paperback
292
Venugopalan Ittekot
Voorstelling waarvan? zei de Patriciër van Ankh-Meurbork. Alleen hij wist hoeveel spionnen hij had. Deze bibberaar was knecht bij het Gilde van Alchemisten. Ik weet niet, heer. Ik mocht er niet in Er was alleen dat geratel en een soort flikkerend schijnsel onder de deur door. En toen moest ik naar Vlees Snikkel, voor een schaal warme worstjes. Schijfwereldse alchemisten hebben de betovering van rolprent en witte doek ontdekt. Maar wat voor duister geheim schuilt daar achter de Hollewoudse heuvel? Dat moeten Telda Wussel (Maar mijn vrienden en vriendinnen noemen me Rossie) en Victor Toegelbrock (Maar mijn vrienden noemen me Victor) dus maar zien te ontdekken. ME T DU I Z E N D OL I FA N T E N! ! Een flitsende klucht in een dolgedraaid Ankh-Meurbork.
