Gebroken geheugen – J. Sharpe en Jos Weijmer


Origineel verhaal vol bizarre wendingen

J. Sharpe is het pseudoniem van Joris van Leeuwen, een Nederlandse fantasy- en thrillerauteur die al op tamelijk jonge leeftijd, hij is van 1986, een aardig oeuvre heeft opgebouwd.

Zijn boeken worden goed ontvangen, en met reden. Zijn verhalen begeven zich op het grensvlak van thriller en science-fiction.
Dit is ook het geval met Gebroken geheugen, een verhaal in twee delen.

Hoofdpersoon is de licht ontvlambare branieschopper Tim Hall die een gevangenisstraf heeft uitgezeten en nu zijn leven weer wil oppakken. Een bezoekje aan zijn vader wordt niet wat hij ervan had gehoopt. Gefrustreerd neemt hij het vliegtuig terug naar huis.
Na een onrustige slaap wordt hij wakker in een grotendeels verlaten vliegtuig. Zijn geheugen lijkt hij grotendeels te zijn kwijtgeraakt Het enige andere levende wezen is een jong meisje, Ella.

Met de nodige moeite verlaten zij het vliegtuig en komen in een spookachtige, duistere omgeving terecht. Al gauw lopen zij mensen tegen het lijf die hen duidelijk maken dat zij allen dood zijn. Onder hen zijn Tim en Ella, zij bevinden zich in de stad Edenville, een soort voorportaal van het hiernamaals.
Tim krijgt verschillende keren de mysterieuze opdracht mee “Vind haar”.
Tijdens zijn zoektocht krijgt hij te horen dat hij in het verleden een misdaad (b)lijkt te hebben begaan, waarvan hij zelf niets meer weet maar zijn omgeving des te meer. Is dit dan de straf voor wat hij zou hebben misdaan en zo ja, wat staat hem nog meer te wachten?

Het tweede deel van Gebroken geheugen speelt zich bijna een eeuw later af. In dat deel zien we enkele hoofdrolspelers uit het eerste deel terug. Het is inmiddels een surrealistische wereld geworden. Er wordt een strijd op leven en dood uitgevochten met als inzet het voortbestaan van de mensheid. Lukt het de laatste mensen om te overleven en de mens als soort in stand te houden?
Het antwoord op die vraag is bizar en verrassend. Tegelijk worden op een hele inventieve manier de twee delen van het boek aan elkaar geknoopt.

De stijl van Sharpe is vlot en recht voor zijn raap, goed passend bij de houding van de hoofdpersoon. De hoofdstukken zijn kort en hebben een prima tempo. Mede omdat de spanning erin wordt gehouden en je wilt weten hoe het afloopt ben je geneigd om het boek in één ruk uit te lezen.

Van Tim heeft hij een interessant personage gemaakt. De aanvankelijk stoere en onverschillige Tim verwordt steeds meer tot een onzekere twijfelaar met empathische neigingen. Mede door zijn geheugenverlies en datgene wat hem wordt verteld raakt hij zijn branie langzaam kwijt en wordt in de plaats daarvan vervuld met spijt en wroeging over wat hij zou hebben gedaan.
Andere personages zijn meer eendimensionaal. Dat past ook wel bij een boek dat is gebaseerd op een interessant theoretisch fenomeen dat bepalend is voor het verhaal.

Gebroken geheugen is boeiend, fris geschreven, inventief en goed uitgewerkt. Sharpe wordt vergeleken met schrijvers als Stephen King, grootmeester in het genre en Dean Koontz. In die vergelijking slaat hij zeker geen slecht figuur.

N.B.: als co-auteur wordt de vorig jaar op te jonge leeftijd overleden Jos Weijmer genoemd, de uitgever die aan dit boek een belangrijke bijdrage heeft geleverd. Zijn rol en bijdrage worden op fraaie wijze toegelicht, in een nawoord, dat geplaatst is voor het laatste hoofdstuk en ontknoping en daardoor niet het risico loopt te worden genegeerd.

Gebroken geheugen Boek omslag Gebroken geheugen
J. Sharpe
Fantasy
Zilverspoor
31 juli 2015
Paperback
320

 

Aanvankelijk negeer ik de uitleg, want de mensen die het ons vertellen zijn gestoord, net als de wereld om ons heen. Maar ik kan geen andere verklaring vinden. Zijn we dan echt dood? Ik bedoel, er is hier verdomme niets! We zitten gevangen in een bizar donker stadje. En dan heb ik het nog niet eens over de dingen die ik heb gezien...
Nadat Tim Hall is vrijgelaten uit de gevangenis, besluit hij na jaren zijn vader weer op te zoeken, maar het bezoek loopt niet goed af. Wanneer Tim een vlucht terug naar huis pakt, zit hij nog meer dan anders vol met woede en verdriet. Toch valt hij in een rusteloze slaap.
Als hij wakker wordt merkt hij dat het vliegtuig aan de grond staat. Alle lichten zijn uit, buiten is het donker en het toestel is, op een negenjarig meisje na, compleet verlaten. Het meest bizarre is echter dat hij gevangen lijkt te zitten in een ander lichaam, dat van een blanke.
Als hij samen met het meisje uiteindelijk in een vrijwel verlaten en donker stadje terechtkomt wordt hen verteld dat dit het Hiernamaals is en dat ze dood zijn.
Is dat zo? Is alles wat er gebeurt een straf voor de zonden uit zijn verleden? Is dit een surrealistisch vagevuur... of een duivels plan?

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.