Pogingen om iets van het doodgaan te maken
Een komisch bedoelde roman met een feelgood einde over iemand die weet wanneer en waaraan hij zal sterven. Grens- en genreoverschrijdend kun je dat wel noemen. En dapper ook. Het is moeilijk om bij dergelijke keuzes een evenwicht te vinden tussen sentimentaliteit, humor en luchtigheid. Fausto Brizzi doet een poging in zijn debuut 100 gelukkige dagen.
Lucio is personal trainer bij een sportschool, in zijn vrije tijd traint hij een kansloos waterpoloteam. Hij is getrouwd, vader van twee kinderen en nadert de veertig. Zijn leven komt op zijn kop te staan door twee ingrijpende voorvallen. Zijn vrouw komt erachter dat hij ontrouw is geweest en wil niets meer met hem te maken hebben. Gek genoeg vindt hij onderdak bij zijn schoonvader.
Nog ingrijpender is het nieuws dat hij ongeneeslijk ziek is. Een tumor ter grootte van een frietje, hij geeft het de koosnaam Fritz. In plaats van bij de pakken neer te zitten en van ellende weg te kwijnen besluit Lucio om zijn einde zelf te regisseren. Zijn einde is nabij, het kan een paar maanden duren maar veel langer zal zijn leven niet meer zijn. 100 dagen zullen het worden, 100 gelukkige dagen waarin hij weigert ongelukkig te zijn, dagen waarin hij wil deelnemen aan het leven en in het reine wil komen met zijn vrouw.
Vooral dat laatste loopt moeizaam. Zijn vrouw volhardt in haar afwijzing en Lucio moet alle registers opentrekken om zijn doel, zijn laatste en misschien wel zijn belangrijkste, te bereiken.
100 gelukkige dagen is een merkwaardig boek. Je weet wanneer het afloopt en er wordt ook keurig in dagen afgeteld naar het einde. Je weet waaraan hij zal sterven. De twee verrassingen zijn de antwoorden op de vraag of en hoe het weer, voor even dan, goed komt met zijn vrouw en de manier waarop hij zijn einde heeft geregisseerd. Waar 100 gelukkige dagen lange tijd te lijden heeft onder een gekunstelde luchthartigheid, een vooral doen alsof er niets aan de hand is gevoel, is het einde van een wonderlijke schoonheid.
Het verhaal kent drie fasen. De aanloop naar en de gevolgen van de genoemde gebeurtenissen, de periode waarin het aftellen geblazen is en het slotstuk, een ongeplande vakantie met zijn gezin die op een wel heel bijzondere manier eindigt. Het begin en het einde zijn mooi geschreven, het probleem is het middenstuk. Dat is vrij rommelig, het springt van de hak op de tak. Soms zijn er heel aardige observaties en is het mooi om te zien hoe hij van alles het beste probeert te maken. Even vaak betreft het flauwiteiten en (deels) mislukte pogingen tot (galgen)humor. Hij richt zich geregeld rechtstreeks tot de lezer en ook dat met wisselend succes.
100 gelukkige dagen is een goedbedoelde poging om mensen mee te geven dat als je doodvonnis getekend is er ook andere manieren zijn om daarmee om te gaan dan te somberen tot de bel heeft geklonken. Je kunt bijvoorbeeld rustig trainer blijven van je sportploeg in de wetenschap dat je een volgend seizoen niet meer zult meemaken. Je kunt je best doen alsnog wat mee te krijgen van het opgroeien van je kinderen. Je kunt je vriendschappen onderhouden en nog wat leuke avonden meemaken. Dat is allemaal prima en een interessante kijk op het proces.
Om deze redenen is 100 gelukkige dagen zeker een interessant boek. Maar het is wel jammer dat het middenstuk enigszins tegenvalt, het einde daarentegen is wel fraai en merkwaardig genoeg een prachtige symbiose tussen droefenis en feelgood.
100 gelukkige dagen
Roman
Luitingh Sijthoff
11 maart 2016
Paperback
320
Saskia Peterzon - Kotte
Wat zou jij doen als je nog honderd dagen te leven had? Lucio zwiert door het leven. Hij heeft vrienden en vrouwen bij de vleet. Zijn vrouw Paola heeft er genoeg van en zet hem buiten de deur. Voorgoed.
Een dag later krijgt Lucio vreselijk nieuws: hij heeft in het gunstigste geval nog honderd dagen te leven. Wat nu?
Lucio besluit om ondanks alles gelukkig te zijn. Om zijn kinderen mooie herinneringen te kunnen geven, en de mooie kanten van het leven te vieren. Maar kan hij wel betekenis geven aan het laatste stuk van zijn leven zonder zijn echte liefde, Paola?
100 gelukkige dagen is lachen door je tranen heen en genieten van het ware Italiaanse dolce vita. Een ode aan het leven!
