Schijnbeeld – Peter Robinson


Een echt speurdersverhaal

De boeken van Peter Robinson met Alan Banks in de hoofdrol kenmerken zich door een kalm tempo, weinig actie en uitvoerige beschrijvingen van gedegen speurwerk. Het vijfde deel in de reeks, Schijnbeeld, is hierop geen uitzondering. Het is een detective in de ware zin des woords.

Het is kort voor kerst. Bij thuiskomst doet Veronica Shildon een lugubere ontdekking: haar huisgenoot en partner Caroline Hartley is door messteken om het leven gebracht. Op de achtergrond wordt op de grammofoon een klassiek werk afgespeeld, de repeatstand is ingeschakeld.
In die periode worden er verschillende vernielingen aangericht in het dorp. De amateurtoneelclub waarvan Caroline bij leven lid was wordt ook getroffen.

De door de wol geverfde Alan Banks houdt zich bezig met de moordzaak, de minder ervaren Susan Gay richt zich op de vernielingen. Uiteraard houden zij contact en kruisen hun onderzoeken elkaar geregeld. Het is onduidelijk of er een verband is, maar het wordt ook niet uitgesloten.

De relatie van de dames was pril, maar beiden hebben een roerig verleden. Het graafwerk naar de geschiedenis van het slachtoffer brengt heel wat verborgen leed aan het licht. Dit levert bij elkaar een enorm potentieel aan verdachten op, zoals Veronica zelf, personen uit het verleden van Caroline, jaloerse exen, om meerdere redenen jaloerse leden van de toneelvereniging. Omdat er geen aanknopingspunten zijn, slechts een paar vage getuigenverklaringen, kunnen de speurders niets anders doen dan spitten in het verleden en het ondervragen van potentiële daders en van getuigen.

Schijnbeeld heeft een laag tempo, soms te laag. Het onderzoek wordt gedegen uitgevoerd en de lezer mag getuige zijn van alle ondervragingen en speculaties. Het moeizame van een dergelijk onderzoek zonder aanwijzingen wordt op deze manier wel goed duidelijk gemaakt, maar Robinson schiet in dit geval te ver door. Het gegraaf in het verleden van Caroline is een stuk interessanter maar komt er helaas naar verhouding bekaaid vanaf.

Robinson is een meester in sfeertekening, zo ook in Schijnbeeld. De broeierige verhoudingen in het toneelgezelschap zijn heerlijk beschreven, de onder de oppervlakte sluimerende reacties op het lesbische stel in de kleine gemeenschap zijn voelbaar. De grap met de naam van de nieuwbakken vrouwelijke inspecteur in dit scenario is dan weer te makkelijk.

De plot is zorgvuldig uitgewerkt, zo zorgvuldig dat het geregeld aan enige vorm van spanning ontbreekt. In eerdere delen wist Robinson de spanning erin te houden door vervelende collega’s op te voeren of een bijrol te geven aan een vrouw die te dichtbij de hoofdpersoon komt, althans volgens de vrouw van Banks. Dergelijke vormen van spanning ontbreken in Schijnbeeld. Dat is jammer want de plot alleen is vrij magertjes en de ontknoping iets te voorspelbaar.

Schijnbeeld moet het vooral hebben van de sfeertekening en van het onderzoek naar het verleden van het slachtoffer. Dat is op zichzelf boeiend genoeg doch als thriller is het maar matig geslaagd.

Schijnbeeld Boek omslag Schijnbeeld
DCI Banks
Peter Robinson
Thriller
Bruna
28 oktober 2009
E-boek
320
Valerie Janssen

 

Een paar dagen voor kerstmis wordt ?s avonds het lichaam van Caroline Hartley gevonden door haar partner Veronica Shildon. Het is een lieflijk tafereel ? het haardvuur brandt, Vivaldi klinkt uit de luidsprekers en de kerstboom is versierd ? afgezien van Caroline, die naakt is en onder het bloed zit. Inspecteur Alan Banks en zijn partner Susan Gay hebben algauw een waslijst aan verdachten: Veronica?s vroegere echtgenoot, Caroline?s excentrieke broer, een feministische dichteres en de complete cast van het amateur toneelgezelschap.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.