Amusant, informatief en rommelig
Bill Bryson schrijft over taal, wetenschap en reizen. In 1995 heeft hij Een klein eiland geschreven. Tijdens een gesprek met de uitgever borrelde het idee op om een vervolg te schrijven. De weg naar Little Dribbling is dat vervolg.
Het idee kreeg vorm toen Bryson in een oude atlas las over de langste afstand die je in Groot Brittannië over land kon afleggen. Die stelling kon naar zijn mening niet kloppen, immers als je door het land kronkelt is de langste afstand theoretisch oneindig.
Bryson wilde weten wat de langste afstand was die in een kaarsrechte lijn van zuid naar noord loopt. Dat is een afstand van circa 1.400 kilometer, met Bognor Regis als beginpunt en Cape Wrath als eindstation. Die rechte lijn noemde hij de Brysonlijn en zou een handvat zijn voor de af te leggen route. Maar, impulsief als hij kan zijn, zou Bryson zichzelf verloochenen als hij die lijn zou aanhouden.
Zijn belevenissen en impressies heeft hij opgetekend in De weg naar Little Dribbling, een fictieve plaats uit de voorganger van dit boek.
De weg naar Little Dribbling begint in het zuiden van Engeland en Bryson bezoekt daar vooral enkele kustplaatsen. Vervolgens gaat zijn reis toch wat kriskras door het land waarbij de Brysonlijn er feitelijk nauwelijks toe doet. Het enige wat hij volgt is de weg naar het noorden, maar de zijsprongen zijn talrijk.
Wat hij onderweg zoal tegenkomt stemt hem niet altijd vrolijk. Op zijn welbekende toon, die uiteenloopt van milde spot tot bijtend sarcasme geeft hij commentaar op de verloedering. Engeland wordt er niet fraaier op nu steeds vaker natuur moet wijken voor bebouwing, terwijl bestaande bouw verloedert door slecht onderhoud. Maar ook de bewoners gaan er in zijn visie niet op vooruit. Mensen gedragen zich steeds lomper, lijken steeds meer in zichzelf gekeerd en houden in afnemende mate rekening met hun omgeving.
Desalniettemin is de toon per saldo niet negatief. Uit alles blijkt dat hij wel houdt van het land, van de rijke geschiedenis en de bewoners en dat het gemopper eerder een karaktertrek is van de auteur dan dat het met het land nou echt zo slecht gesteld is.
Zijn toegankelijke stijl, zijn bijzondere gevoel voor humor gepaard aan zijn scherpe observatievermogen zorgen voor een zeer vlot en amusant boek boordevol informatie over een land dat iedere bezoeker bijzonder veel te bieden heeft in allerlei varianten.
Aan zijn stijl kleeft wel een nadeel: zodra het wat minder geïnspireerd is lijkt die stijl teveel op een goedkope truc en zakt het niveau en de leesbaarheid soms behoorlijk ver weg.
De weg naar Little Dribbling is een heel aardig, amusant en informatief reisboek, doch helaas af en toe ook wat rommelig. De indruk die blijft hangen is dat het teveel op routine is geschreven en dat gemakzucht te vaak de overhand heeft gehad.
Reisverhaal
Atlas Contact
13 januari 2016
Paperback
348
Peter Diderich
Bill Brysons kennis over Groot-Brittannië ontwikkelde zich van ‘weet bijna niets’, naar ‘grondige vertrouwdheid’, tot ‘complete verbijstering: wat weet ik eigenlijk weinig’. Ineens realiseert Bryson zich namelijk dat hij in een land woont dat zich zo snel ontwikkelt dat het hem vreemd aandoet, een plek vol beroemdheden wier namen en talenten hij niet kan onderscheiden, acroniemen die hem moeten worden uitgelegd, gespreksonderwerpen die hij niet langer kan volgen. En precies op dat moment wordt Bryson opgeroepen om een test te doen voor het Brits staatsburgerschap. Twintig jaar na zijn eerste kennismaking met Groot-Brittannië, dat hij uitgebreid heeft beschreven in Een klein eiland – een van de meest geliefde reisboeken van het afgelopen decennia – besluit hij tot een gloednieuwe reis om ‘zijn’ land te herontdekken. Wederom leidt dat tot hilarische anekdotes waarmee hij de typische kijk van de Engelsen op hun eiland schitterend tot uitdrukking weet te brengen.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.