Er vliegen raven tussen de huizen
En de stemmen van de doden
Ruisen door de populieren langs het pad
Dit is het dorp waar ik geboren ben
Een wieg vol oude spullen
Een dodenakker waar het licht versteent
Ik zie mijn ouders met hun blinde ogen
Staren naar het kind dat doodstil speelt
Het dorp balanceert in eeuwig surplace
Er slaat geen klok er zingt geen stem
Met ingehouden adem achter glas
Beeld van hoe het was waar ik nu ben
Het dorp herneemt zijn gang het leeft
Weer op zo gauw ik het verlaten heb
En thuis draag ik het kind in mijn armen
Naar zolder waar ik het in een hoekje leg
