Öland – Johan Theorin voelt de sfeer haarfijn aan

Het is altijd weer bijzonder om een boek te lezen dat zich afspeelt op een plek die je kort geleden hebt bezocht. In de zomer van 2015 was ik in Småland, in het zuiden van Zweden. Ik ben al vaak in Zweden op vakantie geweest, maar meestal in het middelste gedeelte, zeg maar in het gebied dat ligt tussen net iets boven Göteborg tot aan het vrij noordelijk gelegen Hudiksvall.

In 2015 deed zich de kans voor om een eiland te bezoeken dat al langer op mijn wensenlijstje stond: Öland. Het was “maar” ongeveer twee uur rijden van onze vakantieplek in Småland , voor Zweedse begrippen is dat om de hoek.

Öland is lang en smal, 137 kilometer van zuid naar noord en maximaal 16 kilometer breed. Je komt aan over de brug over de Kalmarsund, dat meteen een mooi panoramisch uitzicht biedt over het eiland. Meteen over de brug vind je de lokale toeristeninformatie. Wij naar binnen voor informatie en een sanitaire stop. En dat ging eigenlijk meteen al mis. De mensen daar hadden blijkbaar een slechte dag, waren niet bepaald vriendelijk en ronduit ongastvrij. En wat ook heel on-Zweeds was: voor het toilet moest worden betaald, en flink ook.

Het kwam die dag verder ook niet meer goed. Ondanks het stralende weer hing er een grauwe, bijna kille sfeer. Het landschap, althans van het deel dat ik heb gezien was saai, kaal en droog. De hele sfeer kan misschien het best worden geillustreerd met de foto van de ruine van Borgholm Slott. Kaal en ongenaakbaar, ondanks de blauwe lucht.

Borgholm Slott, een ideaal decor voor films en videoclips (bijvoorbeeld Roxette heeft daar zes clips opgenomen)

Was het alleen maar vervelend? Nee, gelukkig niet. Het mooiste stukje wat ik heb gezien waren de bossen bij het slot Solliden, het zomerverblijf van de koninklijke familie van Zweden. Het is een genot om daar te wandelen in een rustig, gevarieerd en heel natuurlijk aandoend bos. De tuinen bij het kasteel zijn vrij toegankelijk maar we waren net te laat om nog naar binnen te kunnen. Jammer, want wat ervan was te zien leek wel heel mooi.

Maar, om eerlijk te zijn was de terugreis in de richting van Växjö, door de bossen die er in de schemering prachtig uit zagen, het hoogtepunt van de dagtrip.

Waarom dit verhaal op een site over boeken? In het boek Schemeruur dat zich voornamelijk op Öland afspeelt, weet de schrijver Johan Theorin de sfeer haarfijn weer te geven. Het is een eiland dat in  de zomer druk bezocht wordt, vooral door Zweden die er een zomerverblijf hebben, maar die zodra de herfst in aantocht is, als de wiedeweerga het eiland verlaten, alsof het in de winter niets aantrekkelijks heeft.

Gek genoeg zijn dat vaak wel de plekken die uitermate geschikt zijn als decor voor een thriller of roman. Zo ook in Schemeruur.
Maar ook, en dat laat Theorin ook zien: als je even de moeite neemt zijn er, ook op Öland fraaie plekjes te ontdekken. Dat kan ik ook beamen.