Leeuw en vosje – C. Buddingh’

Mijn vader kon zo prachtig voor leeuw spelen:
hij zat gehurkt onder de tafel, schoot
er plotseling brullend onderuit en sprong je
door heel de kamer na tot hij je had.

Zelf speelde ik, toen mijn zoons klein waren, meest
voor vosje: ik vermomde me als een oud vrouwtje,
dat om een glaasje water of ’n korst brood
kwam bedelen – en greep ze dan triomfantelijk.

Hoe lang was ‘k alles bij elkaar zo bezig?
Vijf uur misschien: één honderdste pro mille
‘van deze tijd op aarde mij gegeven’.

Ik heb een wereldoorlog meegemaakt
en zoveel wat enorm gewichtig leek.
Morsdood is het. Maar leeuw en vosje leven.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.