Gorters mensbeeld van werkers
schrijdend langs het strand was
van muurverf en wanbegrip,
monumentaal en bedacht,
maar je geneert je als je
lacht of glimlacht.
Wel trokken we in joppers
en op klompen met kijkers uit,
maar hopend op een Jan van Gent,
een Brilduiker, een Alk.
Marsman schreef ooit de
overdreven, goedbedoelde frase: Hij
was van vuur, een golf, een vlam,
een stromend stuk natuur.
Wij geloofden nog niet moeilijk
wat we lazen.
Wat, als hij nu op een hete middag
tussen zijn werkers en de opblaas-
boten op het naaktstrand kwam?
—
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.