Vernuftige vertelling
Fuzzie van Hanna Bervoets is een vernuftig in elkaar gezette vertelling. Het draait ogenschijnlijk om enkele personen die in een ongelukkige fase van hun leven verkeren. Mensen bij wie weemoed, verlangen, treurnis, eenzaamheid en andere vergelijkbare emoties om voorrang strijden. Op verschillende manieren komen deze personen in aanraking met een klein, pluizig gekleurd bolletje dat tegen ze begint te praten. Fuzzies.
Is het eigenlijk wel praten of is het meer de echo van een innerlijke stem die zij horen? Stemmetjes die troost bieden, wijsheid verschaffen, inzichten bieden en stof tot nadenken geven? Maisie is de eerste in het verhaal die met een Fuzzie in aanraking komt. Bij haar wordt een pakketje bezorgd dat een pluizig, wit bolletje bevat. Als zij het tegen haar wang houdt lijkt het te praten. Aanvankelijk wekt het vervreemding op, gaandeweg raakt zij gehecht aan het bolletje. Zo vergaat het tegelijkertijd meerdere andere personen. De bolletjes lijken de geestelijke pendant van stressballen, de personen kunnen zonder, maar willen niet meer zonder zodra de aanwezigheid vanzelfsprekend is geworden.
Fuzzie kent niet echt een kop of staart. Het speelt zich af in een korte periode in de levens van een klein aantal personen. Een plot hoef je niet te verwachten. Dat lijkt ook helemaal niet de bedoeling van de auteur te zijn. Wat je wel krijgt is fraai. Een beeld van mensen in een moeilijke fase van hun leven. Wat beweegt hen, wat maken zij door? Hoe slaan zij zich door deze fase heen?
In een rustig ritme schetst Hanna Bervoets de diverse personen en biedt zij inzicht in hun psyche. Met ogenschijnlijk gemak laat zij de ene fraaie passage na de andere volgen. Trefzekere zinnen die om herlezing smeken, stilistisch gemak van een auteur die al een aantal zeer gewaardeerde boeken heeft afgeleverd. Fuzzie staat boordevol beschouwingen, overpeinzingen en fraaie zinnen en subtiele humor.
Maisie heeft eens op het label van een te duur theezakje gelezen:
“Voor wie te veel verlangt is teleurstelling een tweede natuur”. Het zal wel, denkt Maisie, maar wie nooit meer teleurgesteld wil raken moet in de eerste plaats misschien geen veel te dure theezakjes meer aanschaffen.
Of over gemis van personen en hoe door tijdsverloop de herinnering onbewust en ongemerkt wordt verfraaid:
“Al te lang missen is gevaarlijk: hoe langer je mist, hoe meer tijd je hebt de ander naar wens aan te passen. En voor je het weet verwar je missen met liefhebben, zie je missen als liefde waar het vooral een kwestie van creativiteit is”.
Je kunt je afvragen wie nu de echte hoofdpersonen zijn in Fuzzie. Zijn dat wel de mensen? Misschien niet. Misschien zijn zij wel het vehikel voor een boek boordevol geestelijk voer dat de lezer wordt opgediend via pluizige bolletjes. Geestelijk voer dat goed smaakt.
Fuzzie
Roman
Atlas Contact
2017
286
Op een ochtend in april ontvangt Maisie een pakketje. Een kartonnen doosje met daarin een klein, wit, pluizig bolletje. Maisie houdt het bolletje even tegen haar wang. ‘Hé jij, ben je daar eindelijk?’ zegt het dan. Ook op andere plekken in de stad lopen mensen met een bolletje rond. Een blauw bolletje voor Maisies ex Florence, gegijzeld door haar eigen liefdesverdriet. Een paars bolletje voor de gepensioneerde Diek, die zijn avonden vult met internetdates. Een roze bolletje voor de werkloze Stephan, die geen voldoening meer put uit zijn relatie, niet weet wat hij met het leven aan moet. Allemaal laten ze zich door het bolletje leiden, ze luisteren naar wat het zegt, doen wat het vraagt. Ze houden van het bolletje want het bolletje kent hen, ja, het bolletje begrijpt hen – misschien wel als enige. Of lijkt dat maar zo? En waar komt het bolletje eigenlijk vandaan?
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.