Vrouwelijk rariteitenkabinet in onevenwichtige thriller
Jussi Adler-Olsen heeft een aantal heel behoorlijke thrillers afgeleverd. Het zesde deel in de Serie Q, De grenzeloze, viel dan weer een beetje tegen. Weet hij met het zevende deel, Selfies, het hoge niveau van weleer weer te halen?
Selfies is een bonte parade van vrouwen met een vlek(je). Rose, de getalenteerde assistente van Carl Mørck, behept met een persoonlijkheidsprobleem, draait door. Het lijkt erop dat mede door haar nalatigheid het oplossingspercentage van afdeling Q te laag is, waardoor het voortbestaan op het spel komt te staan. Een medewerkster van de sociale dienst die eveneens volkomen doordraait en meent in haar eentje alle klaplopers de wereld uit te moeten helpen. Drie leeghoofdige jonge vrouwen die vooral goed zijn in uiterlijkheden, het spreiden van de benen en het oplichten van de sociale dienst en die, hoe voorspelbaar, het criminele pad op gaan. Een gewelddadig gothic typetje dat graag ruzie zoekt en verder volkomen nutteloos lijkt. Alcoholistische vrouwen die nauwelijks in staat zijn om iets anders te doen dan zuipen en de roes uitslapen. Enzovoort en zo verder.
De dames hebben één ding gemeen: zij participeren allen in een orgie van diefstal en geweld, soms als dader, soms als slachtoffer, waarbij de rollen ook weleens omgedraaid zijn. Het is aan Carl, Assad en enkele anderen om deze zaken op te lossen waarbij zij en passant enkele oude moordzaken weten op te helderen.
Selfies is geen klassieke spannende thriller. Slachtoffers, daders, (moord)wapens en motieven zijn bekend. De spanning zit er vooral in hoe het rechercheteam de zaken aanpakt en hoe zij gaandeweg ontdekken dat er allerlei dwarsverbanden zijn. Een ander soort spanning is de aftakeling van Rose, het hoe en waarom daarvan en vooral of het weer goed komt met haar. Dat daarbij een oude zaak, de omstandigheden rond de dood van haar vader, wordt opgehelderd is nuttige bijvangst.
De vrouwen zijn nogal karikaturaal, labiel en lijken weinig nodig te hebben om volledig te ontsporen. De mannelijke personages komen er iets beter van af, maar ook daar zijn er een paar bij die een flinke klap van de molen hebben gehad. Al met al geen fraai beeld van de Deense bevolking.
De keuzes die de auteur maakt zijn niet altijd goed te volgen en werken soms slecht uit. Waarom aandacht voor het einde van de relatie van een onbelangrijke bijrolspeler? Het voegt helemaal niets toe. Daarentegen is het wel in zekere mate interessant om te zien dat Hardy weer wat vooruit lijkt te gaan.
Dat geregeld van perspectief wordt gewisseld is prima, kan verdiepend werken, soms werkt het juist weer enorm vertragend.
Het niveau van handelen van zijn speurders is erg wisselend. Soms briljant, vooral als ze verbanden ontdekken die anderen volledig ontgaan, soms ronduit klunzig als talentloze beginnelingen.
Het niveau van Selfies is wisselend. Matige passages worden afgewisseld met hele sterke, een taai middenstuk wordt gevolgd door een vlot laatste deel. Gek genoeg is vooral het laatste hoofdstuk prachtig geschreven, alsof de auteur toch nog even wil laten zien welk niveau hij kan halen. Adler-Olsen vertoont enige tekenen van herstel, maar de oude is hij zeker nog niet. Daarvoor is Selfies te onevenwichtig en te wisselvallig.
Selfies
Serie Q
Thriller
Prometheus
24 maart 2017
Paperback
544
Kor de Vries
Het aantal zaken op afdeling Q voldoet niet aan de verwachtingen van het management. Uitgerekend Rose moet bewijzen dat de afdeling naar behoren functioneert, maar dat valt haar niet gemakkelijk. Ze worstelt met onopgeloste kwesties uit haar verleden; een verleden waarin een verschrikkelijke misdaad lijkt te zijn begaan. Intussen wordt in het park in Kopenhagen een vermoorde vrouw gevonden, zet een maniakale motorrijder een achtervolging met dodelijke afloop in op een jonge vrouw, en worden er elders nieuwe misdaden bekokstoofd. Is dit toeval, of bestaat er een verband tussen deze verschillende gebeurtenissen?
Carl, Assad en Gordon staan voor een grotere uitdaging dan ooit tevoren, terwijl hun collega Rose zelf grote problemen heeft. Het vaste viertal is een van zijn leden kwijt, maar verliezen ze ook hun geluk? Slagen ze erin om het bestaan van afdeling Q veilig te stellen? En zullen de moorden in Kopenhagen ooit ophouden?
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Nu heb ik De grenzeloze en Selfies nog niet gelezen maar ik vond Het marco effect al tegenvallen. Het waren prima boeken maar ik vermoed dat ik ga afhaken. Voor mij blijft deel 1 De vrouw in de kooi het beste. Dat zie je vaker bij zo’n eerste. Verrassende invalshoek of plot en bijzondere karakters. Probeer het niveau maar eens vast te houden.
Deze laatste twee zijn met afstand de minste van de reeks vind ik. Als ik dat had geweten was ik ook al afgehaakt, ik denk dat ik dat na deze inderdaad ook maar doe.