Machtsstrijd – Wouter Helders


Aardige eersteling
Wouter Helders
heeft met Machtsstrijd een daverende start gemaakt als thrillerauteur. Althans, als we mogen afgaan op de vele vier- en vijfsterrenwaarderingen en als kers op de taart de prijs voor het beste thrillerdebuut. Terecht?

De voornaamste hoofdpersonen zijn Sofie Lafleur en Chris Hurkman. De eerstgenoemde is journaliste, de tweede is topman bij DGH, een bedrijf dat zich onder meer bezighoudt met mijnbouw. Zonder dat zij dat aanvankelijk van elkaar weten hebben zij iets met elkaar gemeen. De vader van Sofie en de ouders van Chris zijn in 1975 omgekomen. Het is afgedaan als van elkaar losstaande ongelukken, doch een brief werpt een heel ander licht op de zaak. De nieuwsgierigheid van Sofie is gewekt, niet gek voor een journaliste, en zij gaat graven. Daarbij komt zij heel wat te weten dat haar bange vermoedens bevestigt, onder andere dat er een verband lijkt te zijn tussen de twee ongelukken.

In diezelfde periode speelt de opvolging van de topman van DGH, Anthonie de Graaff. De man lijdt aan ongeneeslijke tbc en wacht zijn einde niet af. De strijd om de zeggenschap kan losbarsten. Chris is één van de strijdende partijen. Er ontbrandt zich een bittere, cynische strijd om de macht met de twee nazaten van de Graaff, zoon Cecil en dochter Victoria. Met name de heren werpen alles in de strijd om de verovering van het bovenste plekje op de apenrots.

Om de plot van Machtsstrijd te kunnen volgen hoef je niet al te diep te gaan. Het is vlot geschreven, maar die vlotheid wordt helaas wel onnodig opgeklopt. Een boek van net iets meer dan 300 pagina’s met bijna honderd hoofdstukken is al een indicatie. Vrijwel elk volgend hoofdstuk speelt op een andere plaats met andere personen. Aardig bedacht, maar wat heeft het voor zin om een hoofdstuk te beëindigen, een nieuw hoofdstuk te beginnen, en daarna weer naadloos voort te borduren op het eerdere hoofdstuk? Dit gebeurt geregeld en het zorgt vooral voor een onrustig verloop en de suggestie van veel vaart. 

De personages zijn nogal clichématig. Anthonie de Graaff is / was een gewetenloze topman. Zoon Cecil is een brallerig rijkeluiszoontje dat vooral goed overweg kan met hoeren, drank en drugs. Victoria is de intelligente maar labiele dochter. Afrikanen zijn vooral onbetrouwbaar en makkelijk om te kopen, van andere vrouwen kom je vooral te weten of zij al dan niet strakke billen hebben. Bij vrijwel elk contact tussen mannen en vrouwen is er sprake van enige vorm van seksuele lading, het zal eens niet zo zijn.

Machtsstrijd kent ook zijn slordigheden en stijlbloempjes. Een gure novemberdag in februari? Een historisch persoon citeren en hem Sun Tsu noemen in plaats van Sun Tzu? Kleine details, maar zo onnodig.
Qua stijl valt er ook nog wel wat winst te boeken. Wat te denken van een zin als: “Casino’s die recentelijk als paddenstoelen waren opgeschoten in de stad”.

Het verhaal zit best aardig in elkaar, de sfeertekening is in orde, de afwisseling tussen het stadsleven in Nederland en het Afrikaanse leven eveneens. De schrijver heeft in de epiloog nog een verrassende wending in petto die je behoorlijk op het verkeerde been zet. Doch, als je er even over nadenkt blijkt het een scenario te zijn dat vooral ongeloofwaardig is, omdat het welslagen ervan van zoveel toevalligheden, onvoorspelbare ontwikkelingen en labiele / onbetrouwbare personen afhankelijk is dat het gedoemd lijkt te mislukken. Maar dat gebeurt niet, vreemd genoeg.

Machtsstrijd is geen onaardig boek maar er had meer in gezeten. De auteur heeft het aan het slot over een tekst: “Het las bijna als een spannend jongensboek”. Waarmee hij onbedoeld een prima omschrijving geeft van dit toch redelijke debuut.

Machtsstrijd Boek omslag Machtsstrijd
Wouter Helders
Thriller
Karakter
24 juni 2016
E-boek
320

 

Chris Hurkman werkt zal zijn hele leven voor Hurkman & De Graaff, het bedrijf dat zijn vader samen met een zakenpartner oprichtte. Na zijn opleiding in Zwitserland, gaat hij als geoloog voor het bedrijf in Namibië werken, waar hij na de mysterieuze dood van zijn ouders opgroeide.
Maar wanneer Antonie de Graaf, medeoprichter en directeur van het bedrijf, zijn omgeving schokt door onverwacht zelfmoord te plegen, barst tussen de erfgenamen een meedogenloze strijd los. Zijn zoon, de aan drugs en drank verslaafde playboy Cecil, gaat niets uit de weg om de andere erfgenamen buiten spel te zetten.
Cecils zus blijkt eenvoudig op een zijspoor te zetten, maar de uit Afrika teruggekeerde Chris is een veel lastiger tegenstander om te verslaan.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.