Augustus 2017

Gelezen in augustus 2017

Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden? Enkele recensieboeken afgewisseld met enkele boeken die ik langer op mijn verlanglijstje had staan. Het niveau was wisselend, geen echt zwak boek gelezen maar wel een paar die niet aan de (opgeklopte) verwachtingen hebben kunnen voldoen.

De eerste is daarvan meteen een mooi voorbeeld. Wat ons niet zal doden van David Lagercrantz. Kleurloos en steriel. Nu ik bijna een maand verder ben is het meeste al zo ver weggezakt dat ik echt goed moet nadenken waar het ook alweer over ging. Van de eerste drie delen uit de reeks door Stieg Larsson kan ik mij wel diverse passages voor de geest halen, moeiteloos.

Tot ziens daarboven van Pierre Lemaitre. Heel positieve geluiden over gehoord (ook van een volger) en in dit geval kan en wil ik niet anders dan volmondig beamen dat dit een prachtig boek is.

En weer een lichte tegenvaller, Hex van Thomas Olde Heuvelt. Ja, ja, ik weet het, gewaarschuwd mens en zo. Aardig idee en de auteur heeft zeker talent, maar wat een matige uitwerking en een nog matiger slot, anticlimax.

Dan maar weer een thriller. Het duo Nicci French heeft prachtige thrillers geschreven en toch ben ik ze wat uit het oog verloren. Nu maar een begin gemaakt met de serie rondom Frieda Klein, het eerste deel is Blauwe maandag. Niet onaardig maar het mist de wow-factor.

Een recensieboek, een ouwetje, De gloriedagen van mijn vader van Marcel Pagnol. Mooi verhaal, Pagnol schrijft prachtig.

Gevolgd door De wonderlijke avonturen van Kavalier & Clay van Michael Chabon. Indrukwekkende passages en prachtige beschrijvingen over de opkomst van het beeldverhaal werden afgewisseld door verbazing over het merkwaardige gedrag van de hoofdpersoon. Als de kans op geluk linksaf te vinden is gaat hij rechtsaf, leed als brandstof voor een moeizaam leven. Recensie volgt.

Ik ben liefhebber van het werk van Jeroen Brouwers. De boeken die ik van hem heb gelezen vond ik bijzonder goed, zie onder andere Het hout. Onlangs heb ik Bezonken rood verslonden, wat een prachtig verhaal over een onderbelichte episode, vrouwen en kinderen in de jappenkampen.

Birk van Jaap Robben. Zomaar geleend, de naam was blijven hangen en het interview met hem in VPRO boeken vond ik boeiend. Wist niet wat ik ervan moest verwachten maar ik ben bijzonder aangenaam verrast, heel mooi. Recensie volgt.

En dan maar weer een klassieker, een recensieboek. De rechter en zijn beul van Friedrich Dürrenmatt. Een lesje in compact schrijven en de lezer aan het werk zetten, tijdens en na het lezen. Prachtig!

En als afsluiter een best schokkend boek, Je hebt wel iets te verbergen van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis. Niet verrassend dat de gemiddelde mens vooral handelswaar is geworden maar de manier waarop je als “individu” wordt geëxploiteerd is onthutsend. Dat geldt ook voor de gevaren van internet en het gebruik van applicaties op de smartphone. Iedereen is een open boek geworden, ook degenen die niet aan internet doen.

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.