Laatste taxi – Menno Wigman

Ik leefde snel en telde af, dat was toen mode.
Ik telde doden, steeds meer doden, en ik dacht
aan drank, aan drugs, aan de millenniumnacht
en rook. En deze eeuw? Muziek en inzicht, veel
verheffing. Google, woede, oorlog, mist.

Er heerst een rookverbod maar niemand kijkt nog fris.
Letterlijk niets houdt onze weerzin in bedwang.
In chatrooms straalt een teder licht. Er is het recht
op geld, op seks, op zwachtels voor de hersenstam,
noem het ontdaan van een Betekenis – en dan.

Ik heb een jeugd gehad. Het is de laatste nacht
van weer een jaar, ik leefde stil en kwam tot niets
en zit nu in een taxi, buiten hoor ik schreeuwen,
mensen die vuurpijlen afsteken, elkaar
beroemde kussen geven. Ik kijk. Ik zie. Zal leven.

Meer over Menno Wigman

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.