Te gruwelijk voor Nesbø
Altijd interessant om te zien of een serie zich ontwikkelt en zo ja, welke kant het op zou gaan.
Harry Hole is niet bepaald een doorsnee politieman, maar heeft wel weer veel trekken die andere seriepersonages ook vertonen. In het zevende deel deze reeks van Jo Nesbø, De sneeuwman krijgt hij een zeer lugubere zaak op zijn bord.
Een seriemoordenaar heeft het op getrouwde vrouwen gemunt en slaat toe zodra de eerste sneeuw is gevallen. Bij beoogde slachtoffers staat ineens een sneeuwpop in de tuin. Niets bijzonders op zichzelf. Dat verandert als er niemand in de nabije omgeving te vinden is die dit klusje heeft uitgevoerd. Zonder dat zij het weten is het voor hen de aankondiging van hun aanstaande overlijden.
Harry Hole komt niet op eigen kracht achter de verbanden tussen de vele verdwijningszaken van de laatste jaren. Een nieuwe collega is zo bijdehand om verbanden te leggen tussen recente vermissingen en vergelijkbare zaken uit het verleden. Het is de opmaat naar een moeizaam onderzoek met telkens weer nieuwe verdachten. Een ingeving van Harry Hole die hij op een moordplek krijgt brengt de zaak in een stroomversnelling. Het resulteert in een jachtige en heftige ontknoping.
Nesbø maakt in De sneeuwman wederom gebruik van de vertrouwde elementen. Zie meer hierover via deze link. Harry heeft het weer moeilijk met zijn alcoholverslaving, met strubbelingen binnen het politieapparaat, zijn privéleven voor zover hij dat heeft gaat niet over rozen. Het voelt zo vertrouwd als een afgedragen kledingstuk. De auteur brengt weinig nieuwe impulsen in. Ook zijn taalgebruik oogt plichtmatiger dan ooit en lijkt erg op hetgeen in voorgaande delen is gedaan. Desondanks is deze basis nog steeds solide genoeg voor een sterke thriller.
Het lijkt wel of de auteur ook voelde dat er iets moest gebeuren. De misdaden zijn extreem gruwelijk en hoewel deze niet erg expliciet worden beschreven gaat Nesbø daarin veel verder dan hij hiervoor heeft gedaan. Door de jaren heen zijn tientallen vrouwen afgeslacht door een niet eens zo knotsgekke moordenaar, en dat gesitueerd in een land waar een steekpartij of een botsing op een lokale weg het landelijke nieuws haalt. Het past niet bij elkaar. Alsof Nesbø een poging waagt om horrorauteurs als Mo Hayder of Cody McFadyen naar de kroon te steken. Het is een jas die hem niet goed past.
Hij gaat in De sneeuwman op meer punten de mist in. Het motief van de dader is bijna lachwekkend. Maar ook de trucs om de spanning en de vaart erin te houden ogen geforceerd. Op weg naar de plek van de ontknoping heeft Harry gloeiende haast; en ja hoor, een botsing in een tunnel zorgt voor oponthoud. Of een knaap die in een vriezer wordt opgesloten en zich in leven weet te houden door gaten in de vriezer te maken met hetgeen hij toevallig daar heeft opgeborgen: een paar schaatsen. Hoe gek wil je het hebben?
Nesbø heeft bewezen dat hij ijzersterke thrillers kan schrijven. Krachtige personages, menselijke verhalen en plots die ingenieus in elkaar steken. Met De sneeuwman levert hij één van zijn mindere werken af. Hij schrijft op routine, het taalgebruik oogt plichtmatig, het motief van de dader is vergezocht en de misdaden zijn te gruwelijk.
Als dit het eerste boek zou zijn dat ik van hem zou lezen zou ik vermoedelijk niet verder zoeken, maar gelukkig weet ik dat hij beter kan.
De sneeuwman
Harry Hole
Thriller
Cargo
6 september 2013 (oorspronkelijk 2009)
Paperback
477
Annelies de Vroom
Het is november in Oslo en de eerste sneeuw van het jaar is gevallen. Birte Becker komt thuis van haar werk en bewondert de sneeuwpop die haar zoon en man in de tuin hebben gemaakt. Maar zij lijken van niets te weten. Als het gezin vol verbazing bij het raam staat om de sneeuwpop te bekijken, bemerken ze iets vreemds. De sneeuwpop kijkt naar het huis, naar hen.
Inspecteur Harry Hole ontvangt een anonieme brief, ondertekend door 'De sneeuwman', een brief die verschillende verdwijningszaken met elkaar in verband brengt waarin getrouwde vrouwen vermist raakten op de dag dat de eerste sneeuw viel. Die nacht vlucht Sylvia Pederson weg door de eerste sneeuw. Ze weet niet waar ze voor op de vlucht is of waar ze naar op weg is...
Blij te horen dat de andere thrillers van Nesbo niet zo gruwelijk zijn. Ik heb alleen ‘De Sneeuwman’ van hem gelezen en misschien heb je mijn recensie op Goodreads gelezen, waarin ik zeg dat ik doodmoe word van alle die buitensporige en zieke moordverhalen, zoals deze, en dat dit wat mij betreft ook geldt voor de thrillers van Karin Slaughter. Ik ben er dan ook mee ophouden Karin Slaughter te lezen en ook van Nesbo ga ik geen boek lezen. Laat ze maar lekker hun sado-masochistische kicks botvieren, ik ga ze niet meer lezen.
Die heb ik inderdaad gezien. Ik houd heus wel van stevige verhalen en harde thrillers maar wedstrijdjes over hoe kan ik zo gruwelijk mogelijk schrijven ven ik wel klaar mee. Nesbo schrijft normaal pittige verhalen maar niet met zulk buitensporig gedoe.
Misschien moet ik Nesbo dan toch nog een kans geven. Ik lees namelijk graag nu en dan een thriller tussendoor. Waarschijnlijk gewoon beginnen met deel I van de Harrry Hole serie.
De eerste twee delen vond ik wel goed maar niet geweldig. De delen drie tot en met vijf vond ik wel heel sterk, dat zijn De roodborst, Nemesis en Dodelijk patroon. Ik denk dat je die los van de eerste twee kunt lezen, maar deze moeten wel in deze volgorde. Hier vind je links naar de recensies: https://jkleest.nl/crime/