Mei 2018

Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

Eindelijk dan een boek van Margaret Atwood gelezen, met Het stenen matras begon ik aan mei. Dit schreef ik erover:
Margaret Atwood schrijft prachtig, ze heeft een sublieme stijl en haar taalgebruik is creatief en fantasierijk. Ze verstaat de kunst om over de vervelende kanten van ouder worden te schrijven zonder dat er een grauwsluier over de vertellingen komt te hangen.

Daarna weer een kennismaking met een auteur: Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman. En interessant! Ze heeft laten zien dat, naast het schrijven van gedichten, een roman schrijven haar evenzeer goed afgaat. Het is te hopen dat er een vervolg op komt, ze is in ieder geval iemand om in de gaten te houden.

En nog maar eens een kennismaking, een boek dat al lang op mijn verlanglijst stond. Watt van Samuel Beckett. Het gebeurt mij niet vaak dat ik moeilijk in een verhaal kom en dat ik moet besluiten opnieuw te beginnen. Dit boek lezen in korte etappes bleek voor mij geen optie. Toen ik had besloten er echt goed voor te gaan zitten duurde het niet lang en was ik helemaal in de ban. Wat een geweldig boek is Watt!

Een recensieboek, De moord op Harriet Krohn door Karin Fossum. Een schrijfster met een prachtige, rustige stijl die vaak weet te verrassen. Dit keer door het perspectief, het verhaal verteld door de dader waarbij de spil in de serie, Konrad Sejer, pas heel laat in beeld verschijnt. Erg goed.

Gevolgd door het meest recente werk van Donald Ray Pollock, De hemelse tafel. Inmiddels herkenbaar qua stijl en setting. In dit geval niet zo’n goed teken, hij begint zichzelf te herhalen. Toch goed genoeg voor een positieve mening.

Jonas T. Bengtsson heeft mij bijzonder aangenaam verrast met zijn Een sprookje. Het tweede boek dat ik van hem heb gelezen, met de titel Sus, is weer fascinerend. Ik blijf hem volgen!

Minette Walters is één van mijn favoriete thrillerschrijfsters. Mooie verhalen, goed geschreven en  geregeld verrassend door de structuur. Na tien jaar stilte dan weer eens een nieuwe roman. Geen thriller maar een historische roman, Het laatste uur. Ik ben niet onverdeeld enthousiast, een finaal oordeel over haar come-back geef ik na voltooiing van de (korte) reeks.

Mei eindigde prachtig met De regen van Ionah door een grote onbekende, Santiago Parajes. Bijzonder mooi en het zou mij verbazen als hij niet een hele groet meneer gaat worden als hij zo doorgaat!

Er zal geen slecht, noch matig boek tussen. Ondanks de stevige concurrentie is de favoriet over mei wel duidelijk: Watt van Samuel Beckett.

Zie hier links naar eerdere afleveringen.