Steenbloed – Johan Theorin

Goed, maar met een paar kanttekeningen

De eerste twee delen in de reeks De vier seizoenen van Johan Theorin die zich op het Zweedse eiland Öland afspeelt waren bijzonder goed. Schemeruur en Nachtstorm zijn thrillers die helemaal af zijn, met goed uitgewerkte plots en mooie sfeertekeningen. Het is altijd weer spannend of een auteur dat hoge niveau weet vast te houden. Steenbloed is het derde deel in deze reeks, waarvan de delen los van elkaar kunnen worden gelezen.

Veel personen met een bijzonder verhaal

In Steenbloed zien we een oude bekende terug, Gerlof Davidsson. Hij heeft genoeg van het bejaardentehuis. Er sterven te veel bekenden en hij heeft geen zin daar zijn eigen einde af te wachten. Hij besluit zich te vestigen in de vakantiewoning in Stenvik op Öland.
Hij merkt al vlot dat er veel is veranderd. Er zijn enkele huizen bijgebouwd die slechts een deel van het jaar worden bewoond door mensen die zich een tweede woning kunnen veroorloven.

Hij speelt in het verhaal verder een ondergeschikte rol. Andere personages spelen een belangrijker rol. Eén van hen is Per Mörner, die een nogal moeizame periode doormaakt. Zijn dochter heeft een hersentumor en hij is gescheiden. Het verloop van de ziekte van zijn dochter is één van de verhaallijnen.
Steenbloed draait verder om zijn bejaarde vader, Gerhard. Deze heeft in het verleden, samen met een zakelijke partner, een onderneming gehad met als activiteiten het maken van porno, een ranzige wereld waarin jonge meisjes meestal eenmalig werden “gebruikt”. Per treft zijn vader in een brandend huis aan en weet hem op het nippertje te redden. Er zijn wel twee andere, dodelijke slachtoffers te betreuren. De brand is aangestoken en deze misdaad heeft een rechtstreeks verband met het schimmige verleden van Gerhard.

Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor de buren Wendela en Max Larsson. Wendela kijkt terug op haar jeugd op het eiland. De nogal wankelmoedige vrouw gelooft in elfen en trollen en leeft deels in haar eigen universum. Haar man Max is schrijver van kookboeken hoewel hij nog geen ei kan bakken.
Verder zijn er nog de nieuwe buren, het echtpaar Kurdin, die beiden ook zo hun geschiedenis met zich meedragen.

Zij treffen elkaar tijdens een soort buurtbarbecue die later op de avond, als de alcohol zijn werk heeft gedaan, een opmerkelijke wending krijgt. Nadien gebeurt er veel en van alles, met de misdaad en het verleden van Gerhard als voornaamste verhaallijn.

Te veel verhaallijnen

Waarmee het voornaamste manco van Steenbloed is geschetst. Het zijn te veel verhaallijnen voor een boek van net iets meer dan vierhonderd pagina’s. Ze zijn op zichzelf allemaal interessant en bijzonder, maar er is te weinig hiërarchie. Het springt te vaak van het ene naar het andere onderwerp en dat zorgt voor een rommelig en soms niet erg vlot lopend verhaal. Om een voorbeeld te geven: het verloop van de ziekte van de dochter van Per wordt breed uitgemeten, inclusief het gedoe dat het geeft met zijn ex en zijn zoon. Steenbloed kan goed zonder deze verhaallijn, het zou het boek strakker en meer coherent hebben gemaakt. En er zijn er meer van die wel boeiend zijn maar die ten koste gaan van de structuur.

Mooi geschreven maar te veel van het goede

Schrijftechnisch is het weer prima in orde. Theorin heeft een vrij sobere maar mooie stijl die ook in Steenbloed weer goed uit de verf komt. De sfeertekening is weer uitstekend en de personages worden goed uitgewerkt. Het misdaadelement spreekt tot de verbeelding en dat had wat mij betreft meer mogen worden uitgediept ten koste van sommige niet zo relevante verhaallijnen.

Meer informatie over het boek: