Het loopt weer tegen het einde van het jaar en dan kun je de klok erop gelijk zetten. Eén van de repeterende zaken in december: de aansporingen die met challenges te maken hebben.
Aan de ene kant de aansporingen om nog even je best te doen om je challenge te halen, inclusief tips om de “laatste” rubrieken af te vinken. Aan de andere kant de dwingelandij om vooral mee te doen aan de nieuwe challenge van het komende jaar.
Ik snap dat niet en zie de lol er niet van in.
Plezier is leidend
Af en toe lees ik recensieboeken. Ik doe dat vrijwillig, het is aan mij om ergens ja of nee tegen te zeggen. Het is wel een soort verplichting die je moet nakomen als je eenmaal ja tegen iets hebt gezegd. Ik houd daarnaast voldoende tijd over om mijn eigen keuzes te maken. Wat niet wil zeggen dat ik voldoende tijd heb om alles te lezen wat ik wil lezen, ik moet keuzes maken, maar dat terzijde. Daar kan ik mee leven.
Maar wat ik niet wil is dat ik word opgejut om nog gauw even een aantal boeken te lezen zodat ik mijn doelen zou halen. Of dat ik een bepaald boek zou moeten lezen zodat ik nog fijn wat categorieën kan afvinken.
Niets voor mij
Wil dat zeggen dat ik een challenge per definitie onzinnig vind? Nou nee, dat is te stellig. Als het bijdraagt aan leesplezier, prima. Als het in algemene zin lezen stimuleert, nog beter. Ik heb er zelf niks mee en wel hierom.
- Ik heb geen challenge nodig om veel te willen lezen. Ik heb te lang te weinig tijd ervoor gehad en vind het heerlijk om vrij te zijn in de keuzes van de boeken die ik lees. Ik voel er niets voor om dat gevoel te laten beïnvloeden door de dwingelandij van een challenge.
- Voor mijn werk moet ik veel lezen, verplichte vakliteratuur. In mijn vrije tijd wil ik niet opgezadeld worden met een leesverplichting, of iets wat daarop lijkt.
- Ik voel geen enkele behoefte om mijzelf een doel te stellen als het om lezen gaat. Of ik nou meer dan honderd boeken lees of maar een handvol, het gaat mij erom dat ik er plezier aan beleef en er voldoening uit haal.
- Ik wil helemaal niets te maken hebben met categorieën. Onvoorstelbare flauwekul die zonder twijfel mijn leesplezier negatief zou beïnvloeden. De stompzinnigheid van tips hierover die mensen elkaar geven: lees dit boek, dan kun je nog gauw wat categorieën afvinken. Dolle pret, maar niet heus.
- Ik vind het te kinderachtig voor woorden om, bij wijze van spreken dan, complimentjes te krijgen van de (virtuele) juf als het doel is bereikt. Kom op zeg, doe eens volwassen!
Ten slotte
Samengevat: elke stimulans om het lezen of het leesplezier te bevorderen juich ik van harte toe. Het heeft mijn voorkeur om dat te doen door erover te “praten”, door elkaar tips te geven en door op de gefundeerde mening van anderen af te gaan.
Ik ben liefhebber en heb geen stimulans nodig in de vorm van aantallen of categorieën. Dat vind ik te dwingend, het zou kunnen voelen als inperking van mijn vrijheid en ik vind het te betuttelend.
Ofwel: stop die challenges maar op een plaats waar het altijd donker is.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Ik ben het echt helemaal met je eens. Nu heb ik dus wel dit jaar meegedaan aan een goodreadschallenge van 24 boeken maar aankomend jaar doe ik geen challenge meer. Er zat geen druk achter en heb de challenge gehaald maar toch voelt het ergens als iets wat ik toch wilde halen. Ik moet voor mijn studie ook veel lezen en zo’n challenge voelt voor mij dan bijna ook als een moeten maar dan vanuit mezelf. Volledige keuzevrijheid en lezen waar ik ZIN in heb (ben echt een moodlezer) is mijn ‘doel’ en challenges etc. heb ik afstand van genomen.
Mensen die complimenten vissen met op internet met ‘ik heb een x aantal boeken gelezen dit jaar!!’ vind ik ook heel vreemd. Het gaat toch om je leesPLEZIER en niet om je leeshoeveelheid?
Precies! Dat is waar lezen in de vrije tijd om hoort te gaan. Elkaar de loef afsteken over aantallen vind ik zo flauw….
Ik doe wel elk jaar de Goodreads challenge. Maar dat zijn gelukkig geen categorieën en je kiest zelf de boeken die je wilt lezen. Dat is, geloof ik, bij Hebban wel het geval dat je bepaalde onderwerpen gaat lezen. Afijn, bij Goodreads is het verder nooit een dwingende challenge. Je kunt zelf aangeven hoeveel boeken je wilt gaan lezen en dan kan je een lager aantal aangeven dan je denkt te halen. Ik vind het eigenlijk altijd wel leuk om met die challenge mee te doen.
Vooropgesteld: iedereen moet het voor zichzelf uitmaken en als je er plezier in hebt, prima. Maar zodra online platforms te opdringerig worden qua lezen stuit mij dat tegen de borst. Hebban vond ik daarin af en toe vrij vergaan, maar ook Goodreads heeft nare trekjes. Ook zij sturen mails over challenges, maar ook na elk boek dat je op gelezen zet kun je een mail verwachten. Hoeft echt niet van mij.
Daarom heb ik die e-mails uitgezet, als je goed zoekt in de instellingen, vind je het. Ik wil alleen maar een maandelijkse (hetzij Engelstalige) update over nieuwe boeken van auteurs die ik gelezen heb.
Mee eens, Jan! Voor mij gaat het alleen om het leesplezier, niets moet. Maar ik denk dat ik ook nogal ‘n ‘Einzelgänger’ ben.
Dat laatste kan ik niet beoordelen, maar virtueel ben je gelukkig geen Einzelgänger. Ik waardeer je schrijfsels zeer.
Dank je wel, Jan.
Mogen lezen vrijwillig veranderen in moeten lezen – daar heb ik ook moeite mee.
Snap ik. Lezen moet je in alle vrijheid kunnen doen om er plezier aan te blijven beleven, vind ik.
Helemaal mee eens! Ik spreek mezelf soms toe: het gaat erom dat je geniet van wat je leest, niet dat je zoveel mogelijk boeken verslindt, want je kunt toch nooit alles lezen wat je wilt. En als jij nu even zin hebt om tv te kijken, waarom zou je dat dan niet doen. Het lezen komt wel weer.
Wel heb ik voor mezelf leesprojecten, soms van een paar maanden, soms van jaren, zoals mijn leesreis om de wereld. Zo daag ik mezelf uit om eens wat verder te kijken dan mijn neus lang is. Hier zit echter geen tijdslimiet op. Bij Anna Karenina was dat wel het geval, om me te helpen het boek ook echt uit te lezen en om er met anderen over te kunnen praten, dat was erg tof.
Bedankt voor je reactie. Het is een hobby, dus moet je er plezier in hebben of er voldoening aan ontlenen. Het gaat niet om aantallen, dat is nu net één van mijn bezwaren ertegen.
Die leesprojecten doe je jezelf aan en dat kan heel stimulerend zijn. Dat voelt anders dan te moeten voldoen aan doelen die je jezelf hebt gesteld in de vorm van aantallen of aan de verwachtingen van de buitenwereld. Dat vind ik te opdringerig.
Mijn keuzes zijn, afgezien van recensieboeken waar je min of meer aan een tijdslimiet vast zit, heel random. Ik heb nog honderden ongelezen boeken in huis, een abonnement op Kobo plus, op de bibliotheek (ook digitaal). Ik wil lezen waar ik zin in heb en niet nog even een aantal dunne boeken om toch nog die challenge te halen. Dat belemmert mij in mijn vrijheid.
En Anna Karenina wil ik nog lezen, net als andere klassiekers, heerlijk.