Ik voel me zo verantwoordelijk vandaag.
Die duif bijvoorbeeld in de dakgoot
van het huis hier tegenover, kijkt
me telkens vragend aan.
Ik waarschuw hem: nu
moet je gaan, dan kom je niet te laat.
En goddank, inderdaad,
hij slaat zijn vleugels uit.
Als ik er toch niet was.
Maar nu de bomen nog.
Die halen het nooit.
