Wanneer – Hans Andreus

Wanneer ik het niet meer vind in de wereld,
niet in dit woord, niet in liefde,
laat mij dan donker worden als de zee ‘s nachts,
laat mij dan uitgaan als een vuur in de regen.
Want dan zal ik zozeer hebben gefaald,
dat ik mezelf geen mens meer mag noemen.

Laat mij
dan alleen maar een dode zijn
in het slechte gezelschap van zijn laatste gedachten.

Ik heb altijd wel willen leven,
maar wat is dat zonder de warmte
van een hartslag in liefde of zelfs meer,
wat is dat wanneer men zichzelf niet loslaat?

Wanneer ik het niet meer vind in een woord,
niet in een vrouw, niet in mijn wereld,
laat mij dan een koude dode zijn,
zwervend langs het winterse strand van die dood.

Ik grens
aan twee kanten aan het licht:
ik word verwekt
en ik ga dood:
een spiegel
kijkt in een spiegel.

—

Over Hans Andreus