Maart 2019

Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

In maart heb ik acht boeken gelezen. Een vrij gewoon aantal, maar gemiddeld van opvallend hoge kwaliteit. Omdat deze boeken elkaar qua leesplezier nauwelijks iets ontlopen doe ik het verslag deze keer weer in chronologische volgorde.

In maart was Icarië van Uwe Timm het eerste boek dat ik voltooide. Dit was mijn conclusie:

Icarië is een mooie mix van feiten en fictie. Veel van wat in deze roman staat is werkelijk gebeurd, maar Timm mengt dat met fictie. Zo is Wagner, in tegenstelling tot Ploetz, een fictief personage, net als vele anderen. Timm is er zodoende uitstekend in geslaagd om een onderzoek naar iemand met abjecte denkbeelden te presenteren tegen een achtergrond van mensen van vlees en bloed in een grotendeels vernietigd land.

Gevolgd door Ontij door Tomás González. Ontij is compact, het telt nog geen tweehonderd pagina’s. Het is voor González ruimschoots voldoende om een prachtig beeld te schetsen van het leven in een kleine gemeenschap aan zee. Het tweede boek dat ik van deze auteur heb gelezen en weer goed!

Wie mij al langer volgt zou kunnen weten dat ik een groot liefhebber ben van het werk van Johan Theorin. De vier verhalen die zich vooral op Öland afspelen vond ik stuk voor stuk uitstekend. Het enige vertaalde boek dat restte was Sint-Psycho. Heerlijk verhaal, goed geschreven, kost geen moeite om bij de les te blijven. Aan het slot nog enkele onverwachte plotwendingen en het feest is compleet. Hopelijk heeft hij nog meer in petto maar ik vrees dat het hierbij blijft.

Ook Wessel te Gussinklo is zo’n schrijver die te weinig bekend is bij het grote publiek. Ik houd van zijn boeken en zijn stijl. De verboden tuin was (min of meer) zijn debuut in 1986 en is nu weer opnieuw verschenen, met een goede reden: het maakt de trilogie, samen met het magnifieke De opdracht en De hoogstapelaar compleet. De verboden tuin beviel mij uitstekend.

Het zoutpad van Raynor Winn volgde hierop. Het waargebeurde verhaal van een man en een vrouw die door een investering die verkeerd uitpakt en de diagnose van een ongeneeslijke ziekte bij de man in één keer het leven van dit echtpaar, vijftigers, op zijn kop zet. Ze nemen een drastisch besluit en trekken met minimale uitrusting over een eeuwenoud wandelpad van zo’n 1.000 kilometer. Bijzonder fascinerend, een onvergetelijk verhaal en zo mooi geschreven!

En dat weer gevolgd door wederom een te onbekende auteur: M.M. Schoenmakers. Inmiddels mag hij tot de senioren worden gerekend, maar als schrijver is hij nog fris en fruitig. Laat dat nog lang zo blijven zodat we nog wat moois tegemoet kunnen zien na het prachtige De vlucht van Gilles Speksneijder. Het wordt eentonig: een heerlijk boek!

Ik wist niet goed wat ik van De wintersoldaat moest verwachten. De roem was al wat vooruitgesneld en  het gebeurt dan af en toe dat de verwachtingen niet worden ingelost. Daarvan was nu geen sprake: wat een mooi verhaal, goed geschreven, prachtige sfeertekening en boeiende, soms ronduit mysterieuze, personages. Bijzonder van genoten!

Met Het beste voor iedereen van Erik Rozing sloot ik maart af. Ook dit boek is mij zeer goed bevallen. Wisselende perspectieven, meerdere versies van dezelfde voorvallen, deels het gevolg van de geestelijke gesteldheid van de hoofdpersoon. Ook deze kan ik van harte aanbevelen!

Het was bijzonder lastig om tot een boek van de maand te komen. Uiteindelijk is de keuze gevallen op De wintersoldaat. Zonder de andere prachtboeken die ik in maart heb gelezen tekort te doen kan ik wel zeggen dat deze toch de meeste indruk heeft gemaakt.

Maar ik sluit niet af zonder nog één keer aandacht te vragen voor Johan Theorin. Iemand die telkens hoog scoorde, maar geen enkele keer boek van de maand werd. Een soort van oeuvreprijs dan maar?

Links naar eerdere afleveringen