Over de stoep van het lager huis
treedt de heer rijksafgevaardigde onder hoge buis
men zegt dat het volstaat een muntstuk in de slip van zijn jas te steken
om hem twee uur lang stormendermond te horen spreken
de heer onder hoge buis
zijn gebaren zijn episch zijn mond is een sluis
geef acht op de achtglans van zijn hoge zijden
want die geeft zijn schijn onblusbaar tot het einde der tijden
de heer in galadas en hoge buis
laat het getij nooit verlopen
loven en bieden pingelen en kopen
is dat geen politieke rol
edel en voornaam op onze schone wereldbol
Als het schip van State kapseist en vergaat met man en muis
spoelt nog aan wal de heer in hoge buis
hij trotseerde de storm in zijn hoed een heus notedopje
en zet hem nu triomfantelijk weer op zijn kopje
de heer in hoge buis
komt van alle kale reizen behouden thuis
en ziejewel is nooit ofte nooit abuis
een publiek man
doet wat hij kan
Thiery?
Dit is gepost door iemand naar aanleiding van de verkiezingen vandaag in Belgie. Diens toelichting:
Het ontbijtgedicht van vandaag werd geschreven door Victor J. Brunclair, die in november 1944 werd vermoord in het concentratiekamp Ladelund, een buitenkamp van Neuengamme. De Gestapo had hem enkele maanden daarvoor opgepakt op aangeven van Hendrik Diels, Vlaams-nationalistisch orkestmeester van de Vlaamse Opera. Brunclair werd gevangengezet omdat hij een essay had geschreven waarin hij de aan het Oostfront gesneuvelde fascist Reimond Tollenaere had beledigd. Eind jaren ’30 pleitte Brunclair in zijn bijdragen voor Ulenspiegel (een Vlaamsgezind blad met communistische wortels) nog voor een politiek van artistieke autonomie en intellectuele neutraliteit.
Wakker worden in een verdeeld land, gemengde gevoelens…
Dat kan ik mij heel goed voorstellen. Zorgelijke ontwikkelingen….