In één nacht, tussen twee infarcten in, zegt ze hem
nog gauw waar hij de sleutel van haar kluis
kan vinden. Hij had een treffender laatste zin in huis.
Maar zij kent hem beter. Doodgaan is niets, maar al
die paperasserij. Hou jij je maar bezig met erven,
ik met sterven.
Hoe noem je iets wat je niet meer bent, een zoon of zo? Pijn?
De deur waardoor hij in het leven kwam, staat open. Het tocht
van oneindigheid. Van eindigheid. Hij is. Hij moet zijn.
—
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Uit ‘Glasscherven in de zon’ (In memoriam matris). Mooi, maar pijn…
BEZOEK
Hij komt de kamer binnen, voorzichtig
als in een nieuwe eeuw. Zo stil, sneeuw op sneeuw,
liggen haar handen op het laken.
Ze zwijgt zoals een vuist
niet meer open kan. Ze kijkt hem aan.
Hij hoort haar glimlach kraken.
Ook mooi…
Ik heb nog niet eens zo lang geleden pas echt kennisgemaakt met zijn werk maar ga hem steeds meer waarderen.
Toegankelijk, melancholisch, diep. Kocht vroeger zijn bundels. Later (1998) zijn Verzamelde gedichten. Er is ook een biografie van Thomas Eyskens: ‘Toen met een lijst van nu errond’.
Goedemiddag,
Op deze site kan ik geen contactadres vinden, daarom probeer ik het maar zo. Ik ben op zoek naar een mailadres van Jan Koster.
Vr. gr., Eric Oosthoek