Laten we er even van uitgaan dat ik hier woon,
dat ik hier geboren ben, dat mijn ouders hier steeds
een winkel hadden, en dat ik een leuke plek weet
in de rue du Temple, met een knappe meid aan de toog –
ik kom er geregeld. Stellen we ons verder voor
dat er geen Oost-Europa heeft bestaan, geen kelders
die moeten dienen om buren in te verbergen,
geen deportaties, geen razzia’s, ik heb nooit gedroomd
van huiszoekingen – gewoon enkele seconden
bedenken hoe het zou moeten: een kat ligt te lonken
naar de zon op het balkon, de dienster en de man
daar opzij spelen schaak, en niemand die het merkt.
Hij volgt de zetten die ze doet als ze koffie brengt
en bij toeval, zo lijkt, met haar heup het bord beroert.
—
Mijn mening
Waar gaat dit over?
Ik interpreteer het als verlangen naar een zorgeloze toekomst, weg van een belast verleden
Tot welke gedachte leidt dit?
Dat de wereld zoals die was ten tijde van het communisme in Oost-Europa vreselijk (benauwend) moet zijn geweest, een omgeving waarin het verlangen naar een andere wereld immer aanwezig is
Welk gevoel roept het op?
Verlangen, vergeten
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Mooi gedicht, Jan!