We liepen om en om een dodenmars
overdwars over een grafheuvel
waaronder mijn overleden hamster lag.
We zeurden niet, maar zeken wel
onze jongensblazen leeg
terwijl de wereld innig zweeg.
Onze kragen propten we vol
met zijn wintervacht
net op tijd voor de storm begon.
We knaagden aan de wolken
en wogen wind af om te weten
hoeveel ruimte zijn versleten ziel
nodig had om te verwaaien.
We liepen om en om
een dodenmars op een grafheuvel
en naarmate de tijd verstreek
werd het blauw in onze ogen bleek
terwijl de honger onze magen vulden.
Het opwachtten duurde en duurde
we waren inmiddels vel over been
toen daar eindelijk Magere Hein verscheen.
We liepen onze laatste dodenmars
en hebben zijn grijns gevild
dat had Hammie vast gewild.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Leuk gedicht, Jan! Zoals ik al eerder schreef, vind ik het jammer dat ik geen Like meer kan geven dmv dat boxje dat je had. Als ik nu Like geef, word ik doorgelinkt naar WorldPress en dan moet ik me inschrijven, etc, en daar heb ik geen zin.