Vult verdriet met verdriet – Jacobus Bos

Er kruipt een meerval door mijn hersens
die meer dan een meter lang is
en elke uithoek daar verkent.

Ik voel hem kronkelen en woelen.
Hij voedt zich met mijn gedachten.
Haalt alle zuurstof uit mijn bloed.
Ik hang uit het raam en hap naar adem.

Buiten ruikt het naar dierentuin.
Ik sla zo hard als ik kan alarm.
De vijand valt van achteren aan.
Zelfs wie dood is vecht nog mee.

Mannen op neushoorns bestormen
met fakkels en stormrammen de poort.
Waanzin tintelt in hun ogen
wanneer het strijdgewoel verstomt.

Op straat roept iemand mijn naam.
Maar ik weet dat het te laat is.
Met een glimlach sta ik voor het raam.

 

Share

Ontdek meer van JKleest

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.