Hoe meer lawaai er was
Hoe minder ik wilde zeggen
Hoe harder de mensen schreeuwden
Hoe rustiger ik werd
De kranten gingen weg
De televisie minder aan
Mensen die zich vrienden noemden
Verdwenen een voor een
Ik keek uren naar een kraai
Die voor het eerst moest vliegen
Zachtjes krassend op een tak
Nog niet klaar voor de sprong