Wat schijnt er achter je ogen, moeder – Sara de Lodder

ze breit een trui voor mij
of voor het kind dat ze had –
er vallen steken

verwonderd trekt ze aan haar bol
het sneeuwt witte haren
licht zijn haar ogen

het sneeuwt ook in haar hoofd
ik zie er mensen verschijnen
en verdwijnen

ze staart naar het patroon
wol is niet zacht
zegt ze

herhaalt ze
ze is de draad kwijt
en ze huilt, ineens bang

haar handen zijn gestopt
ze voelen koud
ik zet voor ons koffie

ze wijst me een wolk
die vogels in haar tuin brengt
die ons vormen geeft van liefde

hoe lang

blijf ik bestaan achter haar ogen
bewaren pootjes in de sneeuw
of duurt een trui

ze pakt de draad weer op
ik hou het patroon voor haar vast
in dit teder schemer

we strelen het laatste restje wol

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.