Ik droomde dat ik jong lag opgerold in vreemd gewaad, ik was bedekt met dieren.
Ik kende nog geen naam van buiten, eigennaam ook kwijt. Kleine hermelijnen zwegen.
Ik droomde letterlijk dat niets op liefde wees, de dageraad kwam ook maar niet.
Ik droomde dit: mijn leven was te ruil, mijn staf keek uit naar eentje met illusies.
Hij koos voor water, ruilde me, ik was het water. Later zei ik iemand moest het doen.
Iemand moest de dijken spoelen, iemand moest de grond verschonen. Iemand moest
de goden Holland tonen. Lotsbestemming was niet echt mijn ding. Toen wilde ik mijn leven
nog eens ruilen. Misschien had Arnon Grunberg zin. Iemand moest het doen.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.