Maart 2020

 

Maart was een prachtige maand, qua lezen dan.

Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

In maart heb ik tien boeken gelezen. Dat is wat meer dan gemiddeld, het min of meer verplichte thuisblijven is wel een belangrijke oorzaak. Het was, ondanks de omstandigheden, een mooie leesmaand. Als ik er een cijfer voor zou mogen geven dan is een acht wel op zijn plek.

Het begon allemaal met Engeland, Engeland, een heruitgave van het boek van Julian Barnes. Natuurlijk met de Brexit in het achterhoofd die nu definitief zal zijn. Het bestaat uit drie delen: het eerste is prachtig, het tweede deel wel goed maar qua humor en cynisme had het wel wat minder gemogen. Het slotgedeelte is dan weer wel mooi. Al met al een mooi begin.

En dan het laatste boek van Jeroen Brouwers, Cliënt E. Busken. Althans daar heeft het gezien zijn leeftijd alle schijn van, maar wie weet! Het was even wennen, omdat het zo anders is dan anders. Geen plot, elk deel begint en eindigt lukraak en de opmaak is ook ongewoon. Maar wat een boek! Dit was mijn conclusie: “Op elke bladzijde zijn wel taalvondsten, prachtige zinnen, mooie observaties te vinden. Het is triest, het cynisme is bijtend, maar het is ook vaak op een grimmige manier bijzonder humoristisch. Het maakt van Cliënt E. Busken een boek om meermaals te herlezen.”

Doggerland van Ben Smith is een heel ander verhaal. Dystopisch, somber en desondanks niet naargeestig. Een verhaal over altijd maar doorgaan ook al is het niet duidelijk met welk perspectief.

Een thriller die geen thriller mag worden genoemd. Omdat het een roman is. Hars van Ane Riel is een prachtig boek over een gezin dat langzaam afglijdt naar een situatie van gekte, een toestand die door henzelf niet als zodanig wordt herkend. Bijzonder goed en fascinerend. Ik kijk uit naar haar volgende boek dat binnenkort verschijnt.

Iets heel anders, Kolberg door Kevin Prenger. Een mooi stuk geschiedschrijving over een vrij onbekend facet van de Tweede Wereldoorlog. Het gaat over de laatste grote propagandafilm van de nazi’s, opgenomen in de plaats met die naam. En dat heeft een reden. Mooi verhaal.

Een debuut, eentje dat mij niet zo goed beviel. De slaap die geen uren kent door Sebastiaan Chabot. Taalkundig wel creatief maar dat is het dan ook wel. Het verhaal viel mij niet mee, het taalgegoochel ook niet altijd. Ruimte voor verbetering zullen we maar zeggen.

En nog een debuut, Aria van Nazanine Hozar. Een Canadese schrijfster, geboren in Teheran die in haar eersteling te veel hooi op de vork neemt. Ze wil zo veel in het verhaal proppen dat het voelt als een overdadige maaltijd. Jammer, want het is op zichzelf wel heel mooi en een goed leesbare roman.

Het eerste boek dat ik lees van Sandro Veronesi, toch niet bepaald een debutant. Ik heb dus geen idee of De kolibrie een indicatie is van het niveau van zijn andere boeken, maar als die ook maar bij benadering zo goed zijn als deze dan staat mij nog veel moois te wachten! Bijzonder mooi!

Weer eens een bundel Historische Verhalen, verzamelbundel nummer IV. Gemiddeld genomen een goed niveau, met enkele uitschieters. Misschien wel de beste in de reeks. Hopelijk blijven volgende delen van hetzelfde niveau, want dat er meer aan zit te komen staat wel vast.

En de laatste van maart: Testament van Nina Wähä. Haar eerste boek in Nederland en wat voor één! Een prachtige kroniek van een, in velerlei opzichten, heel bijzondere familie. Sterke opbouw, mooie sfeertekening, onvergetelijke karakters en een stijl die mij goed bevalt.

Ofwel: wat een maand! Het valt weer niet mee om een boek tot favoriet uit te roepen. Er komen meerdere boeken in aanmerking, maar om een bijzondere reden kies ik toch voor Cliënt E. Busken. Omdat het misschien wel het laatste boek is van, wat mij betreft, één van de grootste Nederlandse schrijvers.

Link naar eerdere maandverslagen

Share

1 gedachte over “Maart 2020”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.