Moeder – Maja Panajatova

Ik kom terug naar huis.
Ik loop traag de trappen op
en adem in…Ik wil opnieuw
het dunne wolkje ruiken
van de soep, bereid voor mij.
Ik wil aanbellen en horen
hoe jij naar de deur gelopen komt,
zien hoe die opengaat en voor mij
de ogen stralen van een heilige.
Ik wil je gouden tand zien blinken
wanneer je lachend uitroept:

Kom binnen meisje!

Mijn lieve, mijn prachtige moeder!

Vandaag heeft de bruine aarde
jouw bruine ogen uitgewist.
En de spin van de grote leegte
heeft in jouw haar zijn web geweefd.

Ik word alleen verwelkomd
door een jaren oud verdriet

Jij wacht op mij op de heuvel
je ogen zijn donkere viooltjes,
je armen – dun, groen, uitgestrekt
om mij te omhelzen…