Scherven brengen niet altijd geluk
Een man, begin dertig, keert na zestien jaar terug naar het dorp waar hij is opgegroeid. De priester heeft hem gebeld. Zijn moeder die hij zestien jaar niet heeft gezien is overleden. Al die jaren is er geen contact geweest. Hij gaat wel naar de uitvaart. Voordat Alles waar ik spijt van heb van Philippe Claudel begint wordt al duidelijk wat zijn drijfveer is: “Het is absoluut noodzakelijk dat ik het me herinner, anders val ik terug in mijn stilte.”
Wat is er zestien jaar eerder gebeurd?
Het kleine dorp op het Franse platteland is lastig bereikbaar, mede door de overvloedige regenval. Het is lastig om een slaapplaats te vinden, maar het lukt hem. Wat volgt is een reeks van herinneringen en verhalen van vroeger, meestal heel boeiend en ze geven een levendig beeld van hoe het er in het kleine dorp aan toe gaat.
De rode draad is het ophelderen van wat er is gebeurd, zestien jaar geleden, en waarom hij op zo’n jonge leeftijd is vertrokken. Het hangt samen met de grote afwezige in het verhaal: zijn vader. De hoofdpersoon is altijd voorgehouden dat hij in een oorlog is overleden, zijn foto hangt als enige herinnering aan de muur. Tot die cruciale gebeurtenis koestert hij die herinnering, die foto. Wat er dan gebeurt kan kort worden samengevat: scherven brengen niet altijd geluk.
Hoe het zijn moeder sindsdien is vergaan wordt wat duidelijker tijdens een gesprek met de priester, die hem zich laat afvragen:
“Stelt u de vraag waarom uw moeder is overleden.”
Even later beantwoordt de verteller hem zelf:
“Mijn moeder is gestorven omdat ze me niet meer hoorde.”
De spijt is groot en overheersend
Het is niet alleen de moeder, wier leven door die gebeurtenis op de kop is gezet. De titel, Alles waar ik spijt van heb, laat weinig te raden over de gevoelens van de hoofdpersoon.
Wroeging is het overheersende thema in deze korte roman. Claudel is heel sterk in zijn beschrijvingen van het dorpsleven, de verhalen die bovendrijven zijn prachtig. Bovendrijven kun je gerust letterlijk nemen, want het regent onophoudelijk, zo hard dat er ook in fysieke zin van alles komt bovendrijven.
Van de stijl van Claudel moet je houden. Veel bijvoeglijke naamwoorden, veel beeldspraak. Een lukraak voorbeeld:
“De nacht was definitief gevallen, zonder ophef, als een hand die zich sluit.”
Alles waar ik spijt van heb zit er vol mee. Het is een kwestie van smaak, van mij had het wat minder gemogen. Tegelijk is dat ook het enige wat ik op deze mooie roman heb aan te merken.
Roman
De Bezige Bij
2010
Hardcover
175
Manik Sarkar
: 9789023451891
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.