Oktober 2020

In oktober 2020 heb ik negen boeken gelezen. Er zat veel variatie wat betreft soort boeken en qua schrijvers, het was van alles wat. Er zaten een paar mooie boeken tussen, verder geen echte uitschieters, maar ook geen tegenvallers. Wel voor mijn doen relatief veel non-fictie, vier stuks zelfs.

Welke boeken heb ik dan in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden? In chronologische volgorde.

Ik begon met een non-fictieboek, Te intelligent om gelukkig te zijn? door Jeanne Siaud-Facchin. Een interessant, maar ook door de vele praktijkvoorbeelden rommelig boek. Ook een beetje te generaliserend, het had wat genuanceerder gemogen.

De tweede was Het hondenpark door Sofi Oksanen. De thematiek is heel interessant, de sfeertekening zeer geslaagd, maar het verhaal ontwikkelde zich maar langzaam. Mede door de overdaad aan tijdsprongen las het niet echt lekker. Jammer, want verder was het wel goed.

Wat ze zeiden door Miriam Toews gaat over vrouwen, Mennonieten, die gedurende meerdere jaren in hun slaap zijn verdoofd en verkracht. Een vreselijke geschiedenis, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Er gebeurt niet zo heel veel, maar je krijgt wel een heel goed beeld van het leven in die o zo gesloten en ouderwetse religieuze gemeenschap.

En dan weer een non-fictieboek, Mannen door Perry Grayson. Aardig, fijn leesbaar en hier en daar goed voor enkele verrassende inzichten.

De bagage door Monika Helfer is een prachtige, kleine roman die zich afspeelt in een bergdorp in Oostenrijk gedurende de Eerste Wereldoorlog. Sterke thematiek, aangrijpend verhaal, fijne stijl, een verhaal van alle tijden.

Bloedblaren door Naomi Rebekka Boekwijt is een roman die opvalt door het hoge tempo, de sterke compositie en het beklijvende portret van een jonge vrouw die altijd maar op de vlucht lijkt te zijn en dat in dit geval door zich fysiek te slopen middels crossfit en het opknappen van een andere woning. Erg mooi!

Eigenlijk geen nieuws meer, helaas. Nederland mag dan misschien geen narcostaat worden genoemd aldus de minister van justitie maar dat ons land een grote rol speelt in de productie en distributie van drugs is wel duidelijk. De infrastructuur is er perfect voor. De ondermijnende gevolgen zijn niet te onderschatten! Nederland drugsland door Pieter Tops en Jan Tromp drukt ons (weer) met de neus op de feiten.

Het zout der aarde door Jòzef Wittlin is een al wat oudere roman. Het is voor het eerst uitgegeven in 1937 en helaas deed het toen niet veel. Het is een prachtige anti-oorlogsroman over een eenvoudige man die opgeroepen wordt door het leger om deel te nemen aan de Eerste Wereldoorlog. Het was bedoeld als eerste deel van een trilogie, maar het kwam er helaas niet van. Heel goed dat het opnieuw is uitgegeven!

En de laatste alweer: De val van Amerika door Michael Persson. De centrale zin is veelzeggend: Het is het grootste mysterie van Amerika: “hoe komt het toch dat zulke aardige mensen er zo’n hardvochtig land van hebben gemaakt?””. Als je dit boek gelezen hebt snap je dat nog steeds niet maar je hebt wel een goed beeld van hoe het land en de bevolking ervoor staan. Dat is niet best.

En zoals wel vaker is het heel lastig om hieruit de favoriet te kiezen. Twee boeken springen eruit, moeilijke keuze, maar Wat ze zeiden verliest het maar heel nipt van De bagage, dat dus mijn favoriet over oktober is

Hier de link naar eerdere afleveringen

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.