Debuut dat het vooral moet hebben van stijl en sfeer
Een debuutroman waarvan de omslag vooral is gevuld met loftuitingen van bekende auteurs werpt een drempel op. Het zal voor een aantal mensen heus wel werken, maar bij mij werkt het in het algemeen averechts. Ik begin aan zo’n boek met meer terughoudendheid dan zonder al die marketingprietpraat. Toch ben ik er om andere redenen nieuwsgierig naar geworden. Heeft Noord van Sien Volders mijn scepsis kunnen wegnemen?
Twee verhalen
Als het gaat om het verhaal en de personages is dat slechts ten dele gelukt. Noord bestaat eigenlijk uit twee verhaallijnen waarvan die in het heden die uit het verleden overschaduwt. De analogieën ertussen liggen er iets te dik bovenop.
De hoofdmoot wordt gevormd door het verhaal van Sarah. Zilversmid in de grote stad die zich op een kruispunt in haar carrière bevindt. Ze heeft een eervol en lucratief aanbod gekregen van een groot juweliershuis. Kiest zij voor een goudgerande toekomst of hecht zij meer aan haar autonomie en een leven buiten de schijnwerpers? Om tot een keuze te komen trekt zij naar Forty Mile, een goudzoekersstadje dat last heeft van vergane glorie, een week rijden verderop, in de Canadese wildernis.
Zij is zo ongeveer de eerste vreemdeling van het nieuwe seizoen. Haar aankomst valt op, ook door haar in het oog springende auto. Ze raakt aan de praat met Mary, uitbaatster van de enige winkel in het gat, die haar gelijk ook maar een kamer aanbiedt. Dezelfde dag nog maakt zij kennis met de twee muzikanten van het dorp, Adam en Jacob, die het muzikale behang vormen van de enige kroeg. Tussen deze twee tegenpolen en Sarah ontstaat een band die in enkele opzichten lijkt op wat Mary in het verleden heeft meegemaakt.
Dat is de tweede verhaallijn in Noord. Mary was vroeger kunstschilder en stond op de rand van een grote doorbraak en ook zij heeft een hechte band gehad met twee mannen. In beider relaties is een windmobiel een gemene deler, ooit gemaakt door Mary en haar geliefde, aangetast door de tand des tijds en in volle glorie hersteld door Sarah en haar mannen.
Moet het hebben van stijl en sfeertekening
Het verhaal is heel aardig, doch niet bijzonder. De personages zijn boeiend en tegelijk ook stereotiep. Het dilemma van Sarah had een stevigere uitwerking verdiend, er zit meer in dan eruit is gehaald.
De grote kracht van Noord zit in andere aspecten. De stijl is fraai. De sfeer die Volders weet op te roepen doet in zekere zin denken aan die van bijvoorbeeld Cormac McCarthy. In beide gevallen gaat het om desolate, dunbevolkte gebieden die het karakter van de inwoners vormen. Het grote verschil is uiteraard dat dit boek zich in het ijskoude en veeleisende noorden afspeelt en de boeken van McCarthy in de snikhete Amerikaanse woestenij.
Het zijn vooral de lokale bijzonderheden die in het oog springen. Het leven in Forty Mile is zwaar, zelfs de sterkste mannen bezwijken eraan. De legende gaat dat de inwoners van buiten komen, in het dorp zelf worden geen kinderen geboren. De weken dat de delen van het dorp van elkaar zijn gescheiden als het water niet bevaarbaar is en het ijs te dun om overheen te rijden is zo’n mooi detail. Net als de buurman van Mary die alle post voorleest voor de geadresseerden als die in de winter niet kan worden bezorgd. Mary wil dat zelf niet doen wegens briefgeheim maar zij kan het met een gerust hart aan die buurman overlaten want hij begrijpt niet wat hij leest.
Het zijn vooral die laatste aspecten die ervoor zorgen dat Noord de complimenten waard is, maar de aanbevelingen hadden gerust wat ingetogener mogen zijn.
—
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.