Grappige seniorenthriller
Als je met enige regelmaat naar de BBC kijkt dan is het nauwelijks mogelijk dat je Richard Osman nog niet bent tegengekomen. Hij is programmamaker, hij heeft al heel wat programma’s gepresenteerd en ook als panellid kun je hem bijna niet vermijden. Het is geen ramp, het is best aangenaam om hem te zien en te horen. Voordat hij ook maar een boek had voltooid waren de rechten van zijn eerste boeken al voor een hoge prijs, een bedrag van zeven cijfers voor de komma, aangekocht door een grote uitgever. De moordclub (op donderdag) is zijn debuut en zoals dat wel vaker gaat bij publieke figuren waren ook de filmrechten al snel verkocht en niet aan de eerste de beste: Steven Spielberg. Hoewel het boek af en toe een rommeltje is denk ik dat er best een aardige film van valt te maken.
Inhoud
In een prettig en rustig bejaardenhuis vormen vier bewoners een onwaarschijnlijk clubje. Een keer per week, op de donderdag, ontmoeten ze elkaar om onopgeloste moorden te onderzoeken. Als een vastgoedontwikkelaar uit het nabijgelegen stadje wordt vermoord komt ‘de moordclub’ in actie; het is hun eerste grote zaak. Tot hun verbazing lijkt de moord alles te maken te hebben met hun eigen verzorgingshuis. De vier vrienden mogen dan wel behoorlijk op leeftijd zijn, ze hebben allemaal meer dan genoeg levenservaring. Maar zijn ze nog in staat om een moordenaar te vinden voor hij weer toeslaat?
Mijn indruk
Voor de Nederlandse lezer roept het herinneringen op aan de boeken met Hendrik Groen als hoofdpersoon. Overeenkomsten genoeg. Beide boeken spelen zich af in een bejaardenhuis, in beide gevallen gaat het om senioren die nog te veel energie hebben om alleen maar geraniums te bewonderen en geestelijk zijn zij ook nog lang niet versleten. Verschillen zijn er ook. Waar Hendrik Groen zich afspeelt in een modale omgeving waarin de (neoliberale) kaalslag zijn sporen heeft nagelaten speelt De moordclub (op donderdag) zich af in een pension voor welgestelden. Aan middelen geen gebrek.
De vier leden van de moordclub vormen een onalledaags gezelschap. Vermoedelijk zouden zij elkaar nooit hebben ontmoet als zij hier niet zouden verblijven. Ze weten op slinkse wijze te bereiken dat zij in bezit komen van de informatie van de eerste moord. Dan wordt op klaarlichte dag een tweede moord gepleegd. Beide zaken lijken geen verband met elkaar te hebben, maar schijn bedriegt uiteraard. Beide zaken hebben te maken met het terrein van hun tehuis, heel dichtbij dus.
Als moordverhaal stelt het weinig voor. De karakters zijn aardig hoewel ze wel erg vaardig zijn voor mensen die al behoorlijk op leeftijd zijn. Kun je daarin meegaan dan volgt een vrij vermakelijke geschiedenis, waarbij het eerste deel sterker is dan het tweede. Dat is vrij rommelig.
Het leest gemakkelijk, veel diepgang heeft het niet, perfect voor een paar uurtjes ontspanning. Maar ook dit boek heeft te lijden onder het verschijnsel dat humor op papier vaak niet werkt. Ook in andere opzichten legt De moordclub (op donderdag) het af tegen Hendrik Groen. Het tweede deel is inmiddels verschenen. Ik zit niet te springen om dat te lezen maar als ik mij een paar uurtjes wil verpozen, wie weet…
Roman
Cargo
2020
Paperback
352
Jan Pieter van der Sterre, Reintje Ghoos
9789403197401
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.