Even wat achterstallig onderhoud. In november 2021 heb ik tien boeken gelezen. Er zaten twee boeken bij van schrijvers van wie ik al eerder iets had gelezen, van één schrijver heb ik er twee gelezen want deze waren gebundeld, verder voor mij zes nieuwe namen.
Welke boeken heb ik dan in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden? In chronologische volgorde.
In november las ik twee boeken achter elkaar van Amélie Nothomb. Hygiëne van de moordenaar was het eerste boek uit deze bundel en haar debuut. En wat voor één! Sterk en overtuigend, een overtuigende eersteling van een schrijfster van wie ik nog veel meer wil lezen. En dus kwam daar meteen Met angst en beven achteraan. Iets minder sterk maar nog steeds heel lezenswaardig. Het is niet haar debuut maar markeert wel het begin van haar schrijverschap.
Deze bundel werd gevolgd door Drie dochters van Eva van de zeer interessante schrijfster Elif Shafak. Inmiddels heb ik van haar drie boeken gelezen, maar deze was de tweede. Het bleek een prachtige, meeslepende geschiedenis.
Het volgende boek trof ik aan in de boekenkast van de vakantiewoning waar wij een week verbleven: Al onze gisterens van Natalia Ginzburg. Dit stond al een tijdje op mijn verlanglijst en dit was dus een positieve verrassing. Dat geldt ook voor dit boek. Het is een nauwgezet verslag van ontwikkelingen en gebeurtenissen in een klein dorp in aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Heel goed!
En dan maar weer eens een moeder-dochterroman: Mijn fantomen van Gwendoline Riley. Het is een drukbevolkt subgenre, maar deze springt er wel uit. Vooral hetgeen niet gezegd wordt geeft een goed beeld van de beladen relatie.
Rachel Cusk had ik al langer in het vizier maar eerlijk gezegd viel deze kennismaking tegen. De Bradshaw variaties is hopelijk niet haar beste boek want dan zou mijn interesse in ander werk voorgoed weg zijn. Wellicht volgt ooit een herkansing.
Het contrast met het vorige boek kon niet groter zijn: Lied van Solomon van Nobelprijswinnaar Toni Morrison is een rijke roman, prachtig geschreven, met onvergetelijke karakters en prachtige details. De opbouw is sterk, alles heeft met alles te maken. Bijzonder goed!
Over L. De lezer van de 19e eeuw van Marita Mathijsen is al veel positiefs gezegd en geschreven en daar sta ik achter. Leerzaam, verfrissend, prettige stijl, gevarieerde inhoud en inspirerend.
En op de valreep dan toch ook nog twee mannen. David Grossman was mij al bekend, Uit de tijd vallen is het tweede boek dat ik van hem heb gelezen. Mooi, persoonlijk boek over de verwerking van het verlies van zijn zoon.
Van de andere man, Thomas Bernhard, had ik nog niets gelezen en dus was De dagschotelaars mijn kennismaking met hem. Gemengde gevoelens. In zekere zin snap ik de fascinatie voor zijn werk, maar toch kon het mij niet heel erg bekoren. Kwestie van smaak denk ik.
Het kan geen verrassing zijn. Lied van Solomon steekt met kop en schouders uit boven de andere boeken die ik in november heb gelezen.
—
Hier de link naar eerdere afleveringen
