Het licht in de stad – Inge Schilperoord

Deceptie

Hetzelfde recept, maar nu met een zeer tegenvallend resultaat. In Muidhond, het succesvolle debuut van Inge Schilperoord, kroop je in het hoofd van een man met pedoseksuele gevoelens. Het is een wereld waarin je niet wilt vertoeven en toch had dat boek, misschien wel juist daardoor, een grote aantrekkingskracht. Ook in haar tweede roman, Het licht in de stad, beland je in de denkwereld van een verwarde hoofdpersoon.

De eenzame, zoekende tiener

In Het licht van de stad gaat het om Sophie, een meisje van zestien dat, na het noodlottige ongeval van haar vader, wees is geworden. Ze woont met haar tante, met wie zij geen warme band heeft. Voor school, het VWO, moet zij een profielwerkstuk maken. Haar onderwerpkeus: het verbeteren van het imago van en begrip kweken voor de islam. Het is een thema dat dicht tegen het werk van haar vader aanschurkte. Hij was advocaat en verdedigde moslimextremisten. Een van zijn grote zaken betrof een jonge moslima, Isra, die naar het kalifaat was afgereisd. Hij wist haar vrij te krijgen, maar al snel vertrok zij weer die kant op. Hij was door haar in de maling genomen en dat zat hem bijzonder hoog.

Sophie werkt samen met de Afghaanse vluchtelinge Zala aan dat werkstuk. Hun vriendschap komt moeizaam op gang, maar wordt al snel hechter. Sophie voelt warmte en genegenheid als zij bij haar thuis is. Het stimuleert haar om zich verder in die religie te verdiepen, later besluit zij om zich te bekeren. Zich ontwikkelen tot de beste en meest toegewijde moslima wordt haar missie. De kennis die zij daarbij opdoet, samen met de kennis die zij samen met haar vader van het Arabisch al had opgedaan, komen haar goed van pas als zij uit is op wraak op Isra. Via het dossier dat haar vader, nogal slordig voor een advocaat, thuis had achtergelaten komt zij haar op het spoor. Sophie begeeft zich in een wespennest en dat komt haar duur te staan.

Stroef en ongeloofwaardig

Het lijkt een heel aardig onderwerp voor een pakkende roman, maar het komt helemaal niet uit de verf. Het verhaal loopt stroef. Het grootste deel vertoef je als lezer in het hoofd van de wankelmoedige en obsessieve Sophie. Dat kan goed uitpakken, maar in dit geval niet. Er blijft niets meer te raden over, alles wordt voor je uitgekauwd.

Daarnaast bevat Het licht in de stad heel wat ongeloofwaardigs. Dat geldt niet alleen voor de plot zelf. Hoe kan het dat haar vader het dossier van zo’n gevoelige zaak mee naar huis neemt en daar nogal slordig mee omgaat? Hoe waarschijnlijk is het dat Sophie, met haar achtergrond, geen andere vrienden, bekenden, klasgenoten en familie om zich heen heeft? Niet, wat mij betreft. Dat zij zo eenzaam is en daardoor geobsedeerd raakt door Zala en haar religie, het kan, maar is moeilijk om in mee te gaan. De manier waarop zij vlotjes de verblijfplaats van Isra weet te achterhalen is nauwelijks te bevatten, zo gemakkelijk als dat gaat.

Donker en licht spelen een belangrijke rol in Het licht in de stad. Op vrijwel elke pagina komt dat terug, het fenomeen licht en varianten daarvan wordt erin geramd. Een willekeurig voorbeeld op pagina 149 (onderstreping door mij):

“Een schokkerig streepje licht van buiten verlichtte haar ogen, die nu heel dichtbij kwamen. Er straalde wel iets uit, Isra’s ogen keken haar nu aan alsof ze schitterden door een spleet.”

Nee, Het licht in de stad is een worsteling, stroef en moeizaam van begin tot einde. De projectsubsidie van het Nederlands Letterenfonds die de auteur hiervoor ontving had een beter lot verdiend.

Het licht in de stad
Inge Schilperoord
Literatuur
Podium
2022
Paperback
213
9789463810692
Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.