Broodhoofd – Sara Mesa

BroodhoofdOngemakkelijke vriendschap

Het is moeilijk te zeggen of het de gewoonte van Sara Mesa is om boeken te schrijven over ongemakkelijke onderwerpen, verhalen die schuren en gaan over personen met een houding die niet past binnen de normale kaders. Na het mooie Een liefde heeft zij nu in Broodhoofd een onderwerp te pakken dat nog ongemakkelijker aanvoelt. Ofwel, zij wekt de schijn dat het zo is.

De vriendschap van Haast en Ouwe

Haast en Ouwe. Dat zijn de ongewone namen van de twee personen die centraal staan in Broodhoofd. Haast is een meisje van dertien, bijna veertien, of zoals zij zelf zegt: “Haast veertien”. Zij haat haar naam en zegt tegen de oudere man van vierenvijftig dat hij haar Haast moet noemen. Zij mag hem Ouwe noemen.

Haast haat school. Zij wordt gepest, althans dat beeldt zij zich in. De grootste pestkop in haar ogen heeft haar Broodhoofd genoemd, omdat zij een papperig gezicht zou hebben. Zij trekt zich dat ontzettend aan, terwijl het voor de pestkop niets bijzonders is. Die geeft iedereen bijnamen. Hoe dan ook, Haast vertikt het om naar school te gaan en heeft een mooie plek gevonden in het park. Buiten zicht van wandelaars en andere bezoekers. Op een dag krijgt zij bezoek: Ouwe vraagt schuchter aan haar wat zij leest en dat is het begin van hun dagelijkse routine. Haast gaat naar haar verstopplek en Ouwe voegt zich bij haar.

Dit gaat maanden goed. Haast heeft een manier bedacht waardoor haar gespijbel niet opvalt, Ouwe heeft geen verplichtingen. Beetje bij beetje leren zij elkaar kennen, steeds een beetje beter. Natuurlijk kan dat niet goed blijven gaan. Tussen deze twee doet zich iets ongepasts voor. Dat het gebeurt is niet verrassend, de manier waarop dat gaat is dat wel.

Fraai slot

Al op de eerste pagina voelt Broodhoofd ongemakkelijk. Je krijgt wel wat mee van de voorgeschiedenis van deze twee, maar het begint meteen met de eerste keer dat zij elkaar ontmoeten: “De eerste keer is zo onverwacht dat ze schrikt als ze hem ziet” is de openingszin.

Dat gevoel van ongemak ebt af en toe weg. De twee gaan min of meer als gelijkwaardigen met elkaar om. Je vergeet het grote leeftijdsverschil en ziet een vertrouwensband ontstaan. In het achterhoofd is wel altijd die zeurende gedachte aan seksueel misbruik, terwijl er geen aanleiding voor is.
Als hun band bekend wordt, is misbruik wel waaraan de buitenstaanders, onder wie de ouders van Haast, denken. Ineens hebben die ouders door dat zij een dochter hebben voor wie zij meer zouden moeten doen dan het haastig klaarmaken van het ontbijt en dan gauw naar school. Wellicht uit een soort schuldbesef reageren zij behoorlijk overtrokken, maar dat bezie je wel met de kennis van de lezer. Die weet meer dan die ouders en alle anderen.

Er gebeurt al met al niet heel veel meer in de honderdveertig pagina’s die Broodhoofd telt. Sara Mesa heeft haar punt al snel gemaakt en dan is het wachten op hoe zij het tot een einde weet te brengen. Dat doet zij mooi. Het laatste deel spreekt het meeste tot de verbeelding, vooral de slotpassage is bijzonder mooi en alleen al daarom is Broodhoofd de moeite waard.

Broodhoofd
Sara Mesa
Literatuur
Wereldbibliotheek
2022
Paperback
141
Nadia Ramer
9789028450288
Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.