De lessen van Wouter Applemuzz – Henk van Woudenberg

Goede bedoelingen komen niet uit de verf

Om wat voor reden dan ook trokken de titel, De lessen van Wouter Applemuzz, en de beschrijving van de inhoud mijn aandacht. Het gaat over een knorrige docent natuurkunde die zich met filosofie bezighoudt en die ook nog een missie heeft. De auteur Henk van Woudenberg was mij niet bekend. Hij is een leraar, een echt onderwijsmens en medeoprichter van een stichting die zich bezighoudt met eigenaarschap met betrekking tot leren (SOL: Stichting Ownership of Learning). Hij heeft al heel wat in dat veld gedaan. Als promovendus ontdekte hij de bronnen waarop ons onderwijsbouwwerk is gegrondvest.

Te veel van het goede

Het onderzoek naar de inhoud en betekenis van het vage begrip eigenaarschap is de rode draad in De lessen van Wouter Applemuzz. Het is een bij vlagen interessante zoektocht die op onderdelen ook wat oplevert voor mensen die niet in het onderwijs zitten. Als het daarbij zou zijn gebleven en dit met de nodige diepgang zou zijn behandeld dan zou het een prima boek kunnen zijn.
Dat is het nu niet. Het is overvol en rommelig, waardoor het niet vlot leest en verdieping niet gestructureerd mogelijk is.

Dat komt enerzijds door de veelheid aan onderwerpen en thema’s. Een selectie daaruit. De hoofdpersoon worstelt met zichzelf en hij is door zijn werkgever min of meer op non-actief gesteld. Hij past niet in de mal van die school en dat levert wrijving op met collega’s en leidinggevenden. Op persoonlijk gebied heeft hij te kampen met een echtgenote die hem heeft verlaten waardoor hij ook minder contact met zijn zoon heeft dan hem lief is. Deze vrouw is in de ban geraakt van een man die zich tot een soort goeroe ontwikkelt en dat zint Wouter niets. Hij is bang voor de toekomst van zijn zoon, maar eigenlijk is hij vooral stinkend jaloers op de man die zijn vrouw heeft ingepalmd. Wat hij vervolgens allemaal voor toeren uithaalt vanwege zijn vrees (die op zichzelf mogelijk gerechtvaardigd is) is op sommige momenten bijna kolderiek.

We zijn er nog niet

Nog lang niet zelfs. Wouter probeert met een enkele collega in het reine te komen, hij doet aan zelfonderzoek en nog zo het een en ander. De belangrijkste andere draad in De lessen van Wouter Applemuzz is de opdracht die hij op zich heeft genomen om een computer, die in staat is tot communicatie, op weg te helpen om een lerende machine te worden en bijvoorbeeld gevoelens te ontwikkelen. Wat begint als een gesprek met een dom apparaat met een stem groeit uit tot een kunstmatig intelligent geval dat hem op onderdelen overvleugelt.

De opbouw is rommelig. De lezer heeft houvast aan een dagboek waardoor je in ieder geval enig benul hebt van waar je in de tijd bent. Dat dagboek wordt afgewisseld met gesprekken, met echte en kunstmatige mensen, de stroeve contacten met zijn zoon, de ontwikkelingen met zijn ex en heel veel zijpaden.
Die bestaan onder andere uit verwijzingen naar (filosofische) boeken, andere teksten en QR codes die je naar allerhande informatie leidt die helaas niet altijd even interessant is.

Om het positieve eruit te lichten: er zijn genoeg verwijzingen die tot de verbeelding spreken en op zichzelf is het een goede manier om een tekst te verrijken. Tegelijk is het een te gemakkelijke manier om de indruk te wekken van diepgang als je er te weinig mee doet zoals in dit boek het geval is. De lessen van Wouter Applemuzz  heeft de verwachtingen helaas niet kunnen inlossen.

De lessen van Wouter Applemuzz
Henk van Woudenberg
Non-fictie
Noordboek
2022
Paperback
319
9789056159825
Share

Ontdek meer van JKleest

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.