De vervlogen tijd – Wim Daniëls

De wereld wordt groter

Om eerlijk te zijn, zou ik niet snel zelf een boek van Wim Daniëls aanschaffen. Het is niet erg uitdagend, het vereist geen al te grote inspanning en op verrassingen hoef je ook niet te rekenen. Op voorhand weet je al wat je krijgt. Daar staat tegenover dat als je zo’n boek van de uitgeverij krijgt toegestuurd de tijd die je eraan besteedt nou ook weer niet als verloren tijd moet worden bestempeld. Neem nou De vervlogen tijd, verschenen eind 2023. Door de inhoud en de aangename verteltoon levert het wel een paar uur ongecompliceerd leesplezier op.

Mix van persoonlijke en collectieve herinneringen

In dit geval komt dat ook door de grote mate van herkenning. Daniëls is weliswaar wat ouder, maar de herinneringen die hij oproept, zijn deels onderdeel van het collectieve geheugen vanaf de jaren zestig. Dat geldt natuurlijk niet voor de meer persoonlijke herinneringen en daar zit het vooral in het begin vol mee. Dat komt door de manier waarop De vervlogen tijd is opgebouwd. Het begint als hij nog een kind is en het huis de omgeving is waar hij de meeste tijd doorbrengt. Dat eerste deel heet dan ook Het huis. Daarop volgen De straat, Het dorp en Buiten het dorp. De wereld wordt dus groter naarmate hij ouder wordt.

Het is een verschijnsel dat iedereen wel zou moeten herkennen. Als je klein bent, is het huis de hele wereld. Als je zelf naar buiten mag dan lijkt de straat al heel groot, en zo gaat dat maar door. Het is grappig dat als je weer terug bent in die straat die toen zo groot was, het met de ogen van een volwassene niet veel voorstelt. Dat is een gevoel dat mij telkens bekroop in dit boek. Niet alleen leek de wereld in de herinnering veel groter, datzelfde kun je zeggen van andere herinneringen.

Andere vormen van herkenning zijn fenomenen die velen zullen herkennen. Sparen van plaatjes en speldjes, speel- en voetbalveldjes, de eerste fiets, klassenfoto’s, enzovoort. Onwillekeurig grijp je daarbij terug naar je eigen herinneringen.

Degenen die Daniëls al wat langer hebben gevolgd, zullen niet verrast zijn door de onderwerpen. Het is vooral de chronologische opzet die van De vervlogen tijd wat anders maakt dan zijn andere boeken. Zeker geen verspilde tijd, er zijn genoeg dingen (de meeste televisieprogramma’s bijvoorbeeld) die stukken vervelender en meer zonde van de tijd zijn dan dit al met al best sympathieke boek.

Titel: De vervlogen tijd
Auteur: Wim Daniëls
Genre: Non-fictie
Uitgever: Alfabet
Uitgave datum: 2023
Uitvoering: Paperback
Pagina’s: 237