Hypnose – Lars Kepler

Voortijdig gestopt. Waarom??

In de tijd dat ik nog recenseerde voor een online platform (wat ik overigens met heel veel plezier heb gedaan, maar dat terzijde) kwam ik af en toe in aanraking met een heel matig boek. Ik heb ook twee keer met enkele anderen een longlist doorgeworsteld waaruit een shortlist moest worden samengesteld; leuke en interessante ervaringen, maar ook dan kom je geregeld matige tot slechte boeken tegen.
Daar worstel je je dan maar doorheen, het kost hooguit tijd en af en toe wat ergernis en soms is het ook gewoon om te lachen. Maar als ik “vrijwillig” een boek lees weet ik ongeveer wel wat ik kan verwachten. Dan kan het nog steeds tegenvallen, geen probleem, maar als het echt slecht is stop ermee. Dat overkomt mij zelden, maar nu heb ik zo’n geval.

Het gaat om Hypnose van Lars Kepler. Merendeels 4 en 5 sterren op Hebban, op Goodreads is de gemiddelde waardering iets lager. Ofwel: vooraf leek het een verantwoord risico. Helaas, op ongeveer een derde gaf ik er de brui aan.

Verschillende redenen

Stijl

Die was vooral aan het begin behoorlijk droevig, later werd dat wat beter, hoewel er ook een proces van gewenning kan hebben plaatsgevonden. Ik sluit dat niet uit.
Paar voorbeelden:

“De vlokken vallen traag uit de zwarte hemel omlaag”
Let wel: het is drie uur in de nacht. Zou iemand een blauwe hemel verwachten op dat tijdstip?
Kunnen vlokken ook omhoog vallen, naar de hemel toe?

“De vlokken blijven slaperig op de lege straat liggen”
Alleen maar op de lege straat en nergens anders. Slaperig? Ach ja, het is per slot van rekening nacht.

“Ogen grijs als gepolijst graniet”
Heeft polijsten ook maar enige invloed op de kleur?

“Hij priemt zijn ogen in die van …”
Dit is wel heel plastisch en lijkt mij voor beide partijen behoorlijk pijnlijk.

“De telefoon op zijn nachtkastje gaat”
Waarheen, zeg dat er dan ook even bij.

Uitleggerig

Bijna elke handeling wordt van begin tot eind helemaal uitgeschreven. Als iemand naar het toilet gaat krijg je dat mee, tot en met het drogen van de handen met ongebleekt papier.
Maar de auteurs denken blijkbaar ook dat zij demente lezers hebben. Van verschillende personen noemen zij kort achter elkaar hun functie, alsof ze denken dat hun lezers niet in staat zijn dat te onthouden. Voorbeelden:

“Erixon, de verantwoordelijk technisch rechercheur van het onderzoek in …” Meerdere malen
“De Naald, de gerechtsarts” Idem. Alsof je zo’n opvallende bijnaam in die context zomaar vergeet.

Over de personen

Tamelijk irritant. De hoofdpersoon, Joona Linna, wordt nogal graag bevestigd in zijn gelijk. Mag een keer, maar een paar keer kort na elkaar is ronduit irritant.
Het echtpaar Erik en Simone. Hij heeft ongeveer tien jaar geleden een scheve schaats gereden. Terwijl hij als arts bij nacht en ontij moet klaarstaan leidt elk telefoontje tot argwaan bij Simone. Hun relatie gaat in een dag tijd van scheiden naar zullen we seks hebben weer naar scheiden.
Een goed gesprek over zijn werk en bijbehorende telefoontjes zou wellicht wonderen doen, maar ze zeuren liever door.

Het onderzoek

Het onderzoek blijft vrijwel geheel beperkt tot het onder hypnose verhoren van een minderjarige zwaargewonde. Het komt blijkbaar niet bij iemand op dat getuigenverhoor, sporenonderzoek, antecedentenonderzoek et cetera ook een onderzoek de goede kant op kunnen helpen.
Joona Linna ziet dat de zwaargewonde, bedlegerige jongen smerige voeten heeft. Er gaan geen alarmbellen af. Waarop dit volgt.

De druppel

De zwaargewonde jongen is net uit coma. Volgens de artsen is hij niet in staat om rechtop te zitten, laat staan te staan of te lopen. Een verhoor is ook niet verantwoord.
Toch weet hij op een onbewaakt moment op te staan en een verpleegster te vermoorden. Met een rollator strompelt hij verzwakt het ziekenhuis uit.
Als Joona Linna de achtervolging inzet kan de jongen ineens rennen en blijft de fitte politieman voor. Dan stopt een auto, een man met een baard stapt uit. Linna ziet dat de jongen een scalpel pakt, en registreert tot in detail dat deze de man aanvalt.

Let wel:

  • het is midden in de nacht!
  • De afstand tussen de waarnemer Joona Linna en de andere twee is driehonderd meter!

Toen had ik er genoeg van.

Share

5 gedachten over “Hypnose – Lars Kepler”

  1. De laatste thriller die ik (een paar jaar gelden) las, was van de intussen overleden Philip Kerr. Die vond ik knap geschreven. Als ik weer eens iets in dat genre lees, kan ik Kepler blijkbaar beter aan mij voorbij laten gaan…

    Beantwoorden
    • Ik kom gelukkig nog af en toe goed thrillers tegen. Philip Kerr is zeker goed, en inderdaad, je moet wel heel veel tijd over hebben om Kepler te willen lezen. Vind ik.

      Beantwoorden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.