Ontij – Tomás González

Fascinerend krachtenspel

In Ontij beschrijft Tomás González een dag uit het leven van de eigenaar van een marginaal vakantiecomplex, Hotel Zeestrand, aan de Colombiaanse kust en van zijn twee zoons. Deze drie gaan er al vroeg op uit om een paar honderd kilo vis uit zee te halen om de gasten te kunnen voorzien. Het wordt een gedenkwaardige dag.

De vader, die verder anoniem blijft, is een zwartgallige figuur. Zijn zoons, een tweeling, kunnen geen goed doen, zijn vrouw heeft hij tot waanzin gedreven. Ze hoort stemmen, een koorschaar. Hij houdt er nog een andere vrouw op na, althans zolang ze er nog acceptabel uitziet in zijn ogen. Met haar heeft hij nog een kind.
De oudste zoon is Mario. Erg praktisch ingesteld, technisch vaardig en hij vindt zijn weg op zee zonder moeite, met de sterren als kompas. Javier is twee uur jonger. Hij is een lezer en een dromer, bedachtzamer dan Mario.

Onweer komt dichterbij

Zij vertrekken in de nacht. Het in de verte dreigende onweer nemen zij voor lief. Vanaf het begin voel je hoe de verhoudingen zijn. Mario is laaiend van woede en dat wordt er niet beter op. Javier oogt rustiger maar denkt ook ronduit negatief over de vader. De laatste heeft het er ook wel naar gemaakt. Zijn zoons kunnen geen goed doen, hij heeft geen oog voor hun kwaliteiten en hij beseft niet dat de exploitatie niet zonder de inzet van deze twee kan. In zijn ogen zijn het echter slappelingen en minkukels die alles fout doen.

Ondanks de intense spanningen verloopt de vistocht naar wens. Eerder dan verwacht is de boot overvol. Maar dat onweer. Het nadert snel, zo snel dat zij in de problemen raken. Zij moeten wat met de te grote hoeveelheid vis. Als dan ook de vader in zee terechtkomt staan de zoons voor de keuze: proberen hem te redden of hem aan zijn lot over te laten?

Compact verhaal

Ontij is compact, het telt nog geen tweehonderd pagina’s. Het is voor González ruimschoots voldoende om een prachtig beeld te schetsen van het leven in een kleine gemeenschap aan zee. De karakters van de hoofdpersonen zijn op een indirecte manier mooi beschreven.
De onderlinge spanning groeit naarmate de dag vordert en dat gaat gelijk op met het naderbij komen van het steeds dreigender onweer. Het komt min of meer tegelijkertijd tot een ontlading waarbij de karakters van de hoofdrolspelers nog wat meer diepgang krijgen.

Het decor is mooi gekozen. De spanningen zijn op zich al groot genoeg voor een goed verhaal, maar een decor van een boot van circa tien meter met op de achtergrond het dreigende onweer geeft er nog meer lading aan. Tegen wil en dank zijn zij op elkaar aangewezen, tegelijk is er geen greintje respect voor elkaar. Het is een toenemend benauwende omgeving, een vat waarin de druk langzaam toeneemt en waarbij een ontlading onvermijdelijk volgt. Zoals bij zwaar onweer.

——

Titel Ontij
Auteur Tomás González
Vertaling van Temporal
Vertaler  Jos den Bekker
Uitgeverij en jaar Atlas Contact 2019
Pagina’s 192
ISBN 9789025451158
Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.