Misschien zijn er nog woorden
Op het bord achtergebleven
In die grijze school, nu wegens
De wintervakantie gesloten.
Ze hadden iemand geroepen
Om ze uit te vegen
Toen de bel ging.
De borstel bleef op zijn plek,
Naast de krijtjes.
Niemand van hen wist
Dat je vanochtend langs zou lopen
Met opengesperde ogen
Alsof je met een sensatie
Van begrip terugdenkt
Aan het onwaarschijnlijke
Dat ons uitsluitend mogelijk maakt
Zoals het jou mogelijk maakt
Tijdens dit vluchtige moment
Voordat de lichten veranderen
