Januari 2021

In januari heb ik negen boeken gelezen, een min of meer gemiddeld aantal. Het waren overwegend aardige boeken, niet goed, niet slecht, en een paar die er bovenuit sprongen. Vrij veel variatie qua genre, dat wel, en iets minder recensieboeken dan in de voorgaande maanden.

De eerste van het jaar was Bruggenbouwers van Jan Guillou. Ik had al langer het voornemen om dan eindelijk eens aan deze reeks, De grote eeuw, te beginnen. Het beviel goed, deze meeslepende geschiedenis van drie broers waarvan er één al snel uit beeld verdwijnt. De tegenstellingen tussen de twee anderen hadden haast niet groter kunnen zijn. Welgekozen titel van een meeslepende roman.

Daarop volgde het min of meer autobiografische De vreemdelinge, over het leven van een kind van dove ouders. Het verhaal is bijzonder, maar de kracht zit toch vooral in de observaties en beschouwingen en in het uitstekend verwoorde inzicht in de complexe persoonlijkheid van de mensen in het leven van Claudia Durastanti.

En toen kwam weer eens een oudgediende aan bod, Stephen King. Ik heb een periode gehad dat ik veel van hem heb gelezen, met wisselende waardering. Mr. Mercedes is zijn eerste thriller en hoewel het niet heel bijzonder is heeft hij er toch een pakkend verhaal van gemaakt.

Aurora van Luis Landero was de grootste uitschieter van januari. Een prachtig verhaal dat doet denken aan de prachtige film Festen, maar toch ook heel anders is. Over een vrouw die vooral goed is in luisteren en daardoor zichzelf helemaal wegcijfert, of dat in ieder geval laat gebeuren. Zij is in een familie beland die menigeen tot wanhoop zal drijven. Prachtig boek!

Over De oude actrice en ik door Brigit Kooijman heb ik gemengde gevoelens. Een paar hele mooie gedeelten worden afgewisseld met, mijns inziens, overbodig geroddel en te veel aandacht voor bijzaken.

Enige voorkennis is gewenst als je aan Augustus van John Williams begint. Op een heel bijzondere manier heeft Williams een beeld weten te schetsen van de eerste Romeinse kezier. Grotendeels door anderen over hem te laten schrijven op een geloofwaardige manier. Qua vorm bijzonder goed, maar het verhaal zelf kon mij iets minder boeien.

De juiste houding van Britta Böhler heeft een interessant uitgangspunt en in potentie interessante thematiek. Wat is echt en wat niet, en wat doet dat met de waarde van in de oorlog gestolen kunst. En ook: hoe ver kun je gaan als adviseur zonder dat het je integriteit aantast. De uitwerking is helaas niet zo goed.

Dossier Grete Weisbrot van Miriam Dubi is ook een boek dat de kwalificatie aardig verdient. Het is een deprimerende parade van rare mensen in een land vol grote tegenstellingen. De grote verdienste is vooral dat het laat zien hoe complex de samenleving in Israël is en hoe de verdeeldheid ingrijpt in het leven van de inwoners.

Ga heen, zet een wachter van Harper Lee lijdt aan hetzelfde euvel als De juiste houding. In potentie interessante thema’s maar die worden heel matig uitgewerkt. Ook is het qua niveau niet consistent. Het wisselt van een matig meisjesboek naar discussies van hoog niveau. Het kan daardoor niet in de schaduw staan van haar grote succes, Spaar de spotvogel.

Het was niet lastig om de favoriet van de maand te kiezen. Het is Aurora van Luis Landero. Geen twijfel mogelijk.

—

Hier de link naar eerdere afleveringen