Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.
Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
Zou iemand mij de achterliggende gedachte van dit gedicht kunnen uitleggen?
Dit gaat over het verlies van een jeugdvriend. Mensen die een lang leven hebben gehad en dan overlijden kan hij verdragen. Overlijden van een jong iemand is voor hem ondraaglijk.