Winterjas – Marnix Raes

Een nieuw seizoen, mijn jas
Verhuist van de kleerhanger
In de kast naar de kapstok
In de entree van het haakje
Naar mijn schouders

Ik tast de zakken af, ook nu
Geen verrassingen: wat kleingeld
Tissues, een verwrongen paperclip
Mijn jas kent haar vierde seizoen
Dat weet ik door het doodsprentje
Dat in het borstzakje steekt

Ik droeg de jas voor het eerst
Het was eigenlijk veel te warm
De nazomer hield nog één dag stand
Op de begrafenis van mijn dooppeter
95 jaar, nooit ziek. Kleinzoon tussen
Zwijgende ooms & praatgrage tantes

Mijn moeder had verdriet
En ik ook wel, een beetje
Echt verdriet kwam achteraf
Alleen op bezoek bij zijn graf
Mijn jas helemaal dichtgeritst
Tegen de gure noordooster

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.