Goede maand!
Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?
In december heb ik zes boeken gelezen. Het lijkt niet veel maar het is een beetje vertekend. Ik was al ruim zeshonderd pagina’s onderweg met een boek dat ik in januari voltooide en omdat ik het pas opneem als ik het uit heb lijkt het minder, maar dat valt dus mee. Het was wel een maand met boeken van behoorlijk hoge kwaliteit.De eerste die ik in december voltooide was meteen een prachtig boek: Rode liefde van Maxim Leo. Een heel boeiende geschiedenis over het leven van een familie in de DDR. De auteur is er uitstekend in geslaagd om duidelijk te maken waarom er nog steeds mensen zijn die terugverlangen naar die periode. Iets wat voor buitenstaanders een merkwaardig fenomeen lijkt.
De tweede was evenzeer prachtig: De hoofdstad van Robert Menasse. Veel verhaallijnen, vrij veel personages, het geeft een goed inzicht in de kracht en de zwakte van de EU. Het krachtenspel tussen een gemeenschappelijk doel en landen die hun eigen belangen laten prevaleren komt uitstekend uit de verf!
En nog maar eens een heerlijk boek, dit keer vooral omdat het op een heerlijke manier de spot drijft met een Noors fenomeen, de bijna religieuze obsessie met het buitenleven, het gehele jaar door. De outdoorwaanzin van Are Kalvø is soms flauw, vaker grappig en een zeer geslaagde poging om een fenomeen te doorgronden dat de auteur onbekend is. Leuk en luchtig tussendoortje.
Het houdt maar niet op. Ook Statiegeld voor mijn moeder is mij goed bevallen. Ook dit gaat over de DDR. Het zijn twintig interviews die meeslepende verhalen opleveren. Door de grote variatie en de bepaald niet eenzijdige keuze is het een gebundelde reeks interviews geworden die ik vrijwel in één ruk heb uitgelezen.
Het minste boek van de maand was De voyeur van Christophe Boltanski. Dat zegt minder over dit boek dan over de gemiddelde kwaliteit van de in december gelezen boeken. Deze was zeker niet slecht, integendeel. Het las vlot, het verhaal is meeslepend en het geeft een goed beeld van een bloedige periode uit de Franse geschiedenis.
Ten slotte: Doctor Faustus van Thomas Mann. Over dit boek valt heel veel te zeggen. Het verhaal is meer dan prachtig met een slotgedeelte dat bijzonder indrukwekkend is. Maar het is bij tijden ook een worsteling door de ruime aandacht die Mann inruimt voor nogal technische passages over muziek en composities. Als je daar niet goed in thuis bent valt dat niet altijd mee. Het is slechts een kleine kanttekening, want verder was het volop genieten.
Mijn favoriet van december? Dat is een lastige. Doctor Faustus bevatte het mooiste verhaal, maar ik heb er niet ten volle van kunnen genieten. Dat kon ik wel van Rode liefde. Bij hoge uitzondering dan maar een ex aequo.
Link naar eerdere afleveringen
De ‘Rode Liefde’ van Maxim Leo ga ik eens bekijken, Jan. Bedankt voor de tip!
Doen!