#2 Prehistorie

Nee, dat is niet omdat ik al zo lang op deze aardkloot vertoef, maar omdat ik pas vanaf mijn dertiende ben gaan bijhouden wat ik heb gelezen. Wat ik daarvoor heb gelezen is niet in de geschiedschrijving terechtgekomen, ik moet het dus hebben van de herinnering. In mijn beleving was ik in mijn vroege tienerjaren vooral op straat te vinden, ja wij deden nog aan buiten spelen, en voetballen was één van de meest tijdrovende bezigheden, vooral in de weekends.

Een aantal boeken en schrijvers kan ik mij nog wel herinneren. Ik weet dat ik Nils Holgersson heb gelezen, wat boeken van Arendsoog, Winnetou, Bas Banning, De vijf, De Kameleon maar er is mij niet zoveel van bijgebleven.

Maar één serie van boeken is onvergetelijk. Niet eens zozeer door de kwaliteit, maar eerder doordat ik het met mijn oma deelde. Hoe dat zat? Mijn opa overleed toen ik negen of tien was en in de jaren daarna gingen we heel vaak op bezoek bij mijn toen ineens eenzame oma. Alle vijf kinderen het huis uit en echtgenoot overleden, het ging  wel wat snel.

In die jaren was vlak bij haar huis een boekhandeltje dat tweedehands boeken van de hand deed omdat ze ermee gingen stoppen. Ze hadden ook jeugdboeken en mijn oma dacht dat ik dat als liefhebber wel wat vond. Dus, elke keer als we daar kwamen had ze weer een verrassing: een ander boek uit de serie die ze speciaal voor mij had bemachtigd. Maar, ze las ze wel eerst zelf en als ik dan aan de beurt was geweest hadden we weer een gespreksonderwerp.

En dan nu de hamvraag. Waar gaat het om? De Hardy’s door Franklin W. Dixon. De Hardy’s waren broers, Frank en Joe, zoons van een beroemde privé-detective. Het speuren was hen met de paplepel ingegoten en er gebeurde genoeg om de jongens bezig te houden, genoeg voor een serie van vele tientallen boeken.

Naar later bleek was de auteur een pseudoniem van Edward Stratemeyer die zelf geen boek heeft geschreven. Hij had een syndicaat en huurde schrijvers in om de verhalen op papier te zetten, echt schrijven volgens een formule dus.

Ze hebben mij (en mijn oma) veel plezier bezorgd en het is één van de laatste positieve herinneringen aan haar voordat de vreselijke ziekte Alzheimer toesloeg. Nog steeds als ik deze boeken voorbij zie komen, en dat gebeurt vaker dan je zou verwachten, komen er weer wat dierbare herinneringen naar boven.

Deel 1: Kinderjaren

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.