Juni 2018

Wat heb ik in juni 2018 gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

Ik begon met het debuut van Cynan Jones, De lange droogte. Na het succes van Inham was het eigenlijk onvermijdelijk dat ook deze zou worden vertaald en uitgebracht. Hij kan met weinig woorden zo veel vertellen, een stijl die hij in zijn latere boeken heeft geperfectioneerd.  Prachtig alweer.

Jonas Lüscher is hier niet heel bekend. Kracht was ook mijn kennismaking met deze schrijver. Dit was mijn conclusie:
“Hoewel Kracht een paar sterke en fascinerende passages kent is het als geheel te weinig overtuigend.”

Dit jaar wil ik de cyclus Mijn strijd van Karl Over Knausgård zien te voltooien. In juni heb ik het derde deel, Zoon, gelezen. Boeiend, maar iets minder sterk dan de voorgaande delen. Toch wel benieuwd naar de andere drie delen.

Charlotte Mutsaers heeft aardig in de schijnwerpers gestaan. Oorzaak: de commotie die ontstond naar aanleiding van de passage in Harnas van Hansaplast over de verzameling kinderporno van haar overleden broer. Wat je er ook van vindt, het is Mutsaers op haar best. Een heerlijk verhaal waarin de grens tussen werkelijkheid en verzinsel niet altijd duidelijk is.

Flannery O’Connor is ook niet erg bekend. Haar oeuvre is klein. Door een erfelijke ziekte overleed zij voordat haar schrijversloopbaan op gang kon komen. Dit was mijn conclusie:
Wijs bloed is een interessant boek, weliswaar enigszins gedateerd, maar een fraaie proeve van haar kunnen. Doodzonde dat haar niet de tijd is vergund om een rijk oeuvre op te bouwen; we zullen nooit weten waartoe zij in staat was geweest als zij niet op de toppen van haar kunnen was overleden.”

In Mijn leven in de wildernis beschrijft Miriam Lancewood hoe zij de drukte en bijbehorende stress achter zich wil laten. Weliswaar is zij niet helemaal los geraakt van de moderne wereld maar de jaren die zij in de wildernis heeft geleefd waren wel heel primitief. Fascinerend!

Een vergeten periode of gewoon nooit zo bekend geworden bij ons? De dramatische splitsing tussen Pakistan en India ging langs religieuze scheidslijnen en ging gepaard met heel veel bloedvergieten. Khushwant Singh’s prachtige Trein naar Pakistan laat op indrukwekkende wijze zien hoe snel een kleine, vredige gemeenschap hierdoor wordt verscheurd. Triest en schitterend tegelijk, helaas een verhaal van alle tijden.

Met Pierre Lemaitre sloot ik juni af. Het eerste deel in de korte reeks met Camille Verhoeven in de hoofdrol was wel bijzonder goed. Irene is een verhaal dat meteen de aandacht gevangen weet te houden. Spannend, bijzonder goed geschreven, fascinerende plot. Geweldige thriller!

Waarop ik besloot om gelijk maar deel twee er achteraan te lezen, Alex. Een geheel andere opbouw, maar net zo spannend en goed geschreven. Lemaitre reken ik nu definitief tot mijn favoriete schrijvers!

Er zal geen slecht boek tussen, wel een vrij matige. Zoals wel vaker is de concurrentie hevig als het gaat om mijn favoriet van de maand. Dat het een boek van Lemaitre is geworden is niet zo verrassend, maar welke? Ik denk dat ik Alex nog net iets beter vind dan Irene, maar het verschil is minimaal.

Zie hier links naar eerdere afleveringen.

Share

7 gedachten over “Juni 2018”

    • Deze was wel kansrijk, maar om het te winnen van Lemaitre… Als het om Inham zou gaan, zijn laatste boek, dan was het wel heel moeilijk geworden om te kiezen; die vind ik nog een stuk beter dan De lange droogte. En ik vind Trein naar Pakistan trouwens ook beter, heeft bijzonder veel indruk gemaakt.

      Beantwoorden
  1. Trein naar Pakistan lijkt me boeiend! Heb in mijn boekenkast: ‘Wat het licaam niet vergeet’ van Shauna Singh Baldwin, over dezelfde periode maar gaat meer in op de positie van vrouwen.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.