Tegen de zomer – Remco Campert

Niets is vernielender dan de warmte
De kou houdt in stand, is statisch;
de warmte beweegt met de vernieling mee
en wekt een valse schijn
van zon, gezondheid, zinvolle zonde

De warmte vleit, paait, belooft,
maakt stofgoud van stof
liefde van begeerte,
poëzie van leugens.
Ik hou niet van warmte,
broedplaats van muggen en maden
poel van limonade en andere slopende dranken.
Schenk mij liever klare
kou en koffie,
destructie bevroren, duidelijk zichtbaar
en aanvaardbaar.
Wie in de kou zit schept geen illusies,
maar schept sneeuw, vrij ongenaakbaar
in de menselijke
soms bovenmenselijke winter